امام رضا علیه السلام فرمودند: مقصود از «مائکم» ائمه می باشند که آنها ابوابُ الله هستند. «فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاءٍ مَّعِين» یعنی: چه کسی علم_امام را برای شما خواهد آورد؟!
[آن قدری که کشاورز “چشم انتظار باران” است، دیگران نیستند! اوست که بذر پاشیده و زمین را آماده کرده…]
هم اکنون صهیونیستهای اشغال گر، در انتهای مراسم “سالگرد بنیانگذاری رژیم اسرائیل غاصب” بعد از دمیدن در شیپور عبادت، اینگونه دعا می کنند: «اراده ی خداوند – خدای ما – چنین باد که به لطف او شاهد سپیده دم آزادی باشیم و نفخ صور مسیحا، گوش ما را نوازش دهد.»
قطعا دنیا بعد از سرکشی و دشمنی هایش به ما روی خواهد آورد؛ همانند شتری بدخو که به بچه ی خود مهربان شود و به آن روی آورد – سپس این آیه را تلاوت فرمود – وَ نُریدُ أن نَمُنَّ عَلَی الذینَ استُضعِفوا فِی الأرض…
و ما اراده کردیم به مستضعفان زمین منت گذارده، آنان را پیشوایان و وارثان قرار دهیم.
بدون شک، تحقق وعده ی خدا – بر اینکه صالحان حاکم زمین بشوند – مقدماتی لازم دارد و بدون حساب و کتاب نخواهد بود! از جمله ی آن مقدمات “بعثت پیامبر” بود؛ ۲۳ سال دعوت، آن همه آزار و اذیت های سنگین، پیامبر همه را تحمل کرد تا زمینه حاکمیت صالحان فراهم بشود… متاسفانه شرایطی که بعد از پیامبر پیش آوردند باعث شد امور از مسیرش بیرون برود و حتی بعضی به عقب برگشتند؛ به عصر جاهلیت!
حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: آن گاه که وقتش فرا رسد و آخرالزمان آید، پیشوای دین قیام کند و پرچم استوار سازد، مستقر و پابرجا شود. پس (مؤمنان) نزد آن بزرگوار گِرد آیند، همچنان که ابرهای پراکنده ی پائیزی به هم می پیوندند…
نهج البلاغه، غریب کلامه، ح۱
