«ذَلِکَ الکِتابُ لارَیبَ فیهِ هُدًی لِلمُتَقینَ الَّذینَ یُومِنونَ بِالغَیبِ (۱)»
با آیات ابتدایی سوره‌ی مبارکه‌ی بقره در محضرتون هستیم. در این آیات، ابتدا خدای علی اعلاء راجع به قرآن این معجزه‌ی جاویدان، صحبت می‌کنه که این کتاب هدایتی برای پرهیزگارانه؛ هدایت برای همه است؛ برای بشریتِ؛
منتهی پرهیزگاران از این نعمت می‌تونن بهره ببرن؛ استفاده بکنن؛ البته راه برای پرهیزگاری برای همه بازه؛ وقتی یک حقیقتی رو اشاره می‌کنه شروع می‌کنه به معرفی کردن؛ خوب متقین چخ کسانی هستند؟
شاخصه‌هایی دارن متقین؛ ویژگی‌هایی دارن؛
اولین و شاید بتوان گفت مهمترین ویژگی پرهیزگاران اینه؛ الَّذینَ یؤمِنونَ بِالغَیبِ کسانی که ایمان به غیب دارن؛
غیب، نقطه مقابل شهوده؛ یه سری اُموری هست که ما از طریق حواس پنجگانه می‌تونیم حس بکنیم؛ درک بکنیم و پی ببریم که اینا هست؛ اما یه سری اُموره که در دایره محسوسات نمی‌گنجه، با این حواس پنجگانه ابزار شناخت اون‌ها این حواس پنجگانه نیست؛
از این‌ها به غیب تعبیر میشه؛ غیب مطلق خدای علی اعلاء است؛ در دنیا خدا غیبه؛ در آخرت هم غیبه؛ برای خواص غیبه؛ برای عموم هم غیبه؛ یکی از نکاتی که همه‌ی ما باید نسبت به اون توجه داشته باشیم اینه که هرگز نمی‌توان خدا را دید؛ چرا؟
چون خدایی را که بشود دید یعنی این خدا محدوده و هرچه که محدود باشد یعنی مخلوقه و هر مخلوقی خالقی داره و شما به برکت تمسک قرآن و عترت و طی مسیر غدیر این نعمت بزرگ رو دارید که از این مسیر منحرف نشدید؛ از این مصداق که بگذریم غیب یک معنای عامی داره؛ هر چیزی که عرض کردم در دایره محسوسات نگنجد می‌شود غیب؛ از بهشت؛ از جهنم؛ از لوح؛ از قلم؛ از کرسی و سایر مسائل؛
از جمله مصادیقی که روایات ما روایات اهل بیت (صلوة الله علیهاجمعین) بر اون تاکید دارند در رابطه با مصداق غیب، ایمان به حجت غایبِ؛ لذا وقتی از این آیه سوال می‌کنند متقین کسانی‌اند که یُومِنونَ بِالغَیب فرمودند: « اَی یُومِنونَ بِالحُجَة الغائِب» متقین کسانی هستند که ایمان و باور به امام غایب و حجت غایب دارند؛
در بیان نورانی دیگری آقا امام صادق( علیه صلوة و السلام) می‌فرمایند: یعنی کسانی که ایمان و باور به ظهور و قیام حضرت مهدی دارند به اینکه این ظهور و قیام حق است؛ یعنی قطعا واقع خواهد شد؛
سوال: چرا این باور و ایمان به غیب و به حجت غایب رو و اینکه ظهورش حتما خواهد بود ویژگی متقین برشمرده شده؟
سِرّش اینه، که اصلا ارزش انسان در پرتو این ایمان به غیبِ که با اون حجت درونی اون نعمت بزرگ و عظیم عقلی که خدا به انسان داده اصلا از حیوانات جدا میشه و به این حقیقت اذعان دارد که دایره موجودات در محسوسات ختم نمیشه؛ دایره وجود بسیار فراگیرتر و وسیعتر از محسوساتِ؛ اُموری هست که با این حواس پنجگانه قابل درک نیست؛ لذا اینا عقلشون تو چشمشون نیست که وقتی سخن از امام حجت خدا بشه میگن پس کو؟ کجاست؟ پس چرا نمی‌بینیم؟
اینا با اون برهان‌های عقلی اون آیات فراوان قرآن و روایات نورانی معصومان (صلوة الله علیهم اجمعین) به این یقین و باور رسیده‌اند که هرگز عالم از حجت خدا غایب نبوده و نخواهد بود؛ خوب الان نمی‌بینیم این حجت رو، اینجا این مسئله رو درمیابند و بهش می‌رسن و بر اساس روایات فراوانی که داریم که حجت این زمان غایبِ کما اینکه بسیاری از انبیاء مدت زمانی رو از قوم خودشون غیبت داشتند، پس متقین ایمان و باور به امام غایب دارند، چون می‌دونن که عالم هرگز از امام و حجت خدا خالی نخواهد بود و متقین باور دارند که این امام غایب قطعا خواهد آمد؛ ظهور خواهد کرد؛ قیام خواهد کرد؛ چرا؟
چون وعده الهی تعلق به این گرفته « وِعَدَ اللهُ الَّذینَ آمَنوا مِنکُم وَ عَمِلوا الصَّالِحاتِ لَیَستَخلِفَنَّهُم فی الأرضِ[۲]» و اما نکته‌ی پایانی و بسیار مهم در رابطه با این آیه که همه‌ی منتظران باید نسبت به اون توجه داشته باشن اینه، که طولانی شدن مدت غیبت از طرفی و از طرف دیگر شبه افکنی دشمنان سبب می‌شود که عده‌ای در ایمان و باورشون به امام زمان غایب سست بشه و خدایی ناکرده در این اعتقاد بلغزند؛
اما متقین این چنین نیستند؛ متقین با نهایت باور و با یقین قوی این اعتقاد رو دارن که هر چه این دوران غیبت طول بکشه هرچه دشمنان شبه افکنی بکنند، اینا به تعبیر اون دعای نورانی که در بخش پایانی مفاتیح الجنان هم در بخش زیارت آقا امام زمان اومده؛ هرچه بر دوران تلخ غیبت افزوده بشه؛ بر باور این‌ها افزوده می‌شود؛ بر محبت و عشق این‌ها به امام زمان افزوده میشه؛
بر انتظار این ها افزوده میشه؛ و اون تهیه و آمادگی که با جان و مال و تمام وجودشون و اون چه را که خدا به اون‌ها داده، این‌ها رو همه مهیا و آماده می‌کنند برای یاری امام زمانشون، بر این انتظار، بر این آمادگی‌شون افزوده میشه، آری، متقین کسانی‌ان که با تمام وجود « یومِنونَ بِالحُجَة الغائِب» به امام غائب ایمان دارند و ایمان دارند به اینکه حضرت قیام خواهد کرد و قیام او قطعا و مسلما صورت خواهد گرفت .
۱: سوره بقره، آیه ۲و ۳
۲: سوره نور، آیه ۵۵
