ما نسبت به اماممون، نسبت به تحقق ظهور چه وظایفی داریم؟‌‌ چه کار باید بکنیم؟ خیلی وقت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها ما می‌گیم وظایف منتظران، یه سری مسائل و می‌گیم خب، خیلی خوب معرفت، تقوا… بذارین یه مقداری راحت تر صحبت کنیم؛ ما وقتی می‌گیم معرفت امام یعنی چی؟ یعنی ببینیم امام چه هدفی رو دنبال می‌کنه؟

ببینیم امام چه دغدغه‌ای داره؟ اصلا باید چکار بکنیم؟ اصلا امام چه کاری از من می‌پسنده؟ من بفهمم سخن امام این نکته‌ای که همیشه در طول تاریخ افراد با امام، اهل بیت، دین زاویه باز می‌کردن؛ این که من بفهمم سخن و رفتار امام، سخن و رفتارالهیه، نشانه الهیه، سخن و رفتار امام به اذن و اراده الهیه، جز در مسیر حق نیست بفهمم تنها راهه.

این که در سلامی که برای امام زمان( علیه‌السلام) داریم می‌گیم« السَّلامُ عَلَیکَ یا سَبیلَ اللهِ الَّذی مَن سَلَکَ غَیرَهُ هَلَکَ– زیارت مخصوص حضرت صاحب الزمان( عج) مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی» سلام بر اون تنها راهی که جز این راه هلاکته. اینی که اهل بیت( علیه السلام) مانند کشتی نوح گفته شدن که در طوفان بلا و تنها راه نجات اینه یعنی اگه پسر نوح هم باشی فاصله بگیری، غرق می‌شی بفهمی تنها راهه؛ بفهمیم خدایی که ما رو آفریده تنها راه و چاه و می‌دونه؛ وقتی یه همچین اتفاقی افتاد- معرفت یعنی این- اون موقع با همه وجودمون به امام می‌گیم« فَمَعَکُم مَعَکُم لا مَع غَیرکُم– زیارت جامعه کبیره»

با همه وجودمون به امام می‌گیم باشماییم؛ با دیگری نیستیم؛ ما یک وقتی از شما جدا نشیم. وقتی چنین چیزی فهمیدیم؛ وقتی فهمیدیم ولی خدا دلسوزترین و مهربون ترینه، وقتی فهمیدیم امام در عین علم و آگاهی و اون اراده الهی که همه عالم و که در واقع در کف دست او مانند یک گردویی است، همه عالم در اختیار اوست به اراده و اذن الهی، وقتی فهمیدیم که او بر ما مهربان تر از خود ماست؛ اون موقع با همه وجود عاشق او می‌شیم؛ با همه وجود خودمون و تسلیم اراده او می‌کنیم که او بهتر از من می‌دونه، مثل کسی که وقتی به یه پزشک مراجعه می‌کنه دلش می خواد پزشک بیشتر از همه اطلاع داشته باشه، بیشتر او رو بشناسه،

اصلا ممکنه دردش و به دیگران نگه اما دلش می‌خواست پزشک همه درد او رو بدونه، همه چیز و بدونه، چرا؟ چون او می‌خواد درمان کنه یا می خواد مشکل او رو پیشگیری بکنه. بنابراین وقتی ما این دلسوزی رو ببینیم؛ اون علم و آگاهی رو هم ببینیم؛ با همه وجود خودمون و تسلیم راه امام می‌کنیم« فَاَبذُلُ نَفسی وَ مالی وَ وَلَدی وَ اَهلی وَ جَمیعَ ما خَوَلُنی رَبی، زیارت حضرت صاحب الزمان(عج) مفاتیج الجنان، شیخ عباس قمی» همه جانم همه آنچه که دارم مالم، جانم، فرزندانم، خانوادم، همه چیز تقدیم تو. این نکته مهمی است پس ما وقتی می‌گیم اولین نکته در حوزه وظیفه؛ وقتی می‌گیم معرفت به همین معناست یعنی وقتی بفهمیم امام چه دغدغه‌ای داره؟ چه هدفی داره؟ امام می‌خواد چه اتفاقی در عالم ایجاد بشه؟ بفهمیم تنها راهه؛ اگه این نکته اتفاق بیفته همه مسائل حله، این به عنوان اولین وظیفه، معرفت به امام.