یکی از وظایفی که ما نسبت به امام زمان( علیه‌السلام) داریم؛ نسبت به حفظ دین داریم در دوران غیبت، درست عمل کردنه.
روشی که پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت داشتند بر این بود که کار رو محکم انجام بدید؛ متغن انجام بدید؛ درست انجام بدید؛ آفتی که متاسفانه گاهی وقت‌ها بعضی از ماها دچارش می‌شیم اینه که کار رو سرسری انجام می‌دیم؛ بی‌دقت انجام می‌دیم؛ بی‌توجه انجام می‌دیم؛ بدون اینکه توجه کنیم این کار اصلا به نفع دینه؟ به ضرر دینه؟ این کار به نفع امام زمانه؟ به ضرر امام زمانه؟ این کار اصلا چه مبنایی داره؟ اصلا درست هست یا نیست؟ این آدمی که داره از امام زمان نام می‌بره، اصلا حرف او، راه او، با امام زمان می‌خوره یا نمی‌خوره؟
بدون توجه، بدون مطالعه، بدون دقت کاری انجام دادن یا توی اون مسیری که داریم به عنوان اون سنگربانی که هستیم، مسیری که داریم درست عمل نکنیم؛ درست عمل نکردن یکی از آفت‌هایی است که همیشه بوده برای معتقدین. حالا اونایی که تو مسیر نیستند که هیچی؛ اما اونایی که درست عمل می‌کنند، اون مثال معروف که حالا چقدر درسته، کاری ندارم اما حرف درستی است که وقتی آهنگری میخ نعل اسب رو محکم نزد؛ وقتی نعل از پای اسب افتاد؛ وقتی اسب بر زمین افتاد؛ وقتی سواری بر زمین خورد و وقتی لشکری شکست خورد و وقتی کشوری به غارت رفت؛ همه این‌ها ممکنه مسائل ساده‌ای باشه اما تاثیرگذاره.
وقتی درست عمل کنیم؛ هر کداممون به وظیفه خودمون درست عمل بکنیم؛ اون موقع نتیجه این درست عمل کردن‌ها ان شاءالله تحقق وعده خداست و تحقق ظهوره و ما هم ان شاءالله می‌تونیم افراد را توصیه کنیم به حق، تَوَاصَوا بِالحَقِّ و افراد را توصیه کنیم به استقامت در این مسیر و استقامت در یاری حضرت مهدی( علیه‌السلام) و یاری دین ان شاءالله.
