سوال :

خیلی دوست دارم امام زمان رو ببینم! لطفا منو راهنمایی کنید؟

مقدمه : اگر شخصی در دوران غیبت کبری، موفق به دیدار حضرت حجت(ارواحنافداه) شد، قطعا توفیقی الهی بوده، بنابراین باید بهتر و بیشتر با «دین داری و دین یاری اش» قدردان آن باشد.

پاسخ :

در دوران غیبت، بنا بر دیدن نیست؛ بنا بر ندیدن است! البته دیدن ممکن است؛ ولی به شرط اقتضای مصلحت. آن هم امرش به دست امام(علیه السلام) است، نه به خواسته ی من و شما!! پس نباید پی این و آن رفت و درخواست ختم و چله و راهِ چاره نمود که هر چه گفته شود، بی اصل است! کسانی که رسیده اند صرفا با این ختم ها و چله ها نرسیده اند!! بنابراین باید ظرفیت مان را در جهت یاری و اطاعت پذیری تقویت نماییم. ۱

امیرالمومنین علی(علیه السلام) پس از بیان قسمتی از صفات و نشانه های حضرت، امر به بیعت با ایشان نموده و فرمودند: «آه! چقدر مشتاقم او را ببینم؛ آه! شَوقاً إلی رؤیَتِه» مطلب بیانگر این است که اظهار شوق و علاقه به دیدار حضرت، قطعا از نشانه های دوستان آن حضرت است و هیچ ایرادی ندارد کسی زمزمه اش این باشد که «عَزیزٌ عَلَیَّ أن أرَی الخَلقَ وَ لاتُری وَ لاأسمَعُ لَکَ حَسیساً و لانَجوی»۲  سخت است بر من که مردم را ببینم اما تو دیده نشوی… بنابراین اگر درخواست ملاقات و دیدار با حضرت در عصر غیبت، به جهت بهره مندی از وجود ایشان و مورد عنایت خاص ایشان قرارگرفتن باشد، مساله ای مطلوب و پسندیده است و چنانچه همراه با اخلاص، معرفت، پرهیزکاری، تسلیم و اطاعت باشد، ان شالله عنایاتی به انسان خواهد رسید و کمالاتی به دست خواهد آورد.

شوق روی انورت آرد شگفتی ها به بـار

از ظهور طلعتت گردد زمستان ها بهــار

در حدیثی از احمد بن ابراهیم نقل شده که می گوید: به جناب ابوجعفر محمد بن عثمان، اشتیاقم را به دیدار مولایم بیان کردم؛ به من فرمود: «با وجود اشتیاق، مایل هستی او را ببینی؟!» گفتم: بله، فرمود: «خداوند پاداش شوقت را عنایت فرماید و دیدن رویش را به آسانی و عافیت، به تو روزی نماید. ابوعبدالله! التماس نکن که او را ببینی؛ زیرا در ایام غیبت، به او اشتیاق داری! درخواست مکن که با او همنشین گردی که این از عزائم الهی ست (قصد و اراده ی خداوند است) و تسلیم بودن به آن بهتر است، ولی با زیارت به سوی او توجه کن…»۳

در دوران غیبت صغری، از خجندی(احمد بن الحسن بن ابی صلاح خجندی) نقل شده که : در جستجوی حضرت بقیّة الله تلاش بسیاری داشتم؛ شهر به شهر دنبال آن حضرت می گشتم تا اینکه خسته شدم و نامه ای نوشتم. در آن گله مندی داشتم چرا که شب و روز به دنبال ایشان می گشتم و قلبم لبریز از محبت ایشان بود اما امام دیدار خود را از من دریغ می نمودند. نامه را توسط حسین بن روح نوبختی(رحمة الله علیه) – نائب سوم – به دست حضرت رسانیده، ایشان در جواب چنین مکتوب فرمودند : «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم. کسی که به جستجوی من اقدام نماید، به دنبال من آمده است. کسی که به دنبال من باشد، دشمنان را به سوی من راهنمایی می کند! کسی که آنها را به سوی من راهنمایی کند، جان مرا به خطر انداخته و به خطر انداختن جان من مانند شرک است.» ۴

در واقع امام خواسته اند به خجندی که علاقه بسیاری به ایشان دارد بفهمانند که عدم دیدار ما، نه به خاطر بی لیاقتی تو (آلوده بودن چشمان تو) و یا کم توجهی از سمت ماست، بلکه به جهت این است که در شرایط فعلی این ملاقات به صَلاح نیست! ۵

نتیجه :

مهمتر از همه ی این مسائل، باید بدانیم که وظیفه ی ما در عصر غیبت کبری، زمینه سازی برای ظهور و قیام امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) و آمادگی برای همراهی با ایشان است، پس باید سعی در رفع موانع ظهور و تحقق شرایط ظهور داشته باشیم. بر این اساس می بینیم در کتابهای معتبر روایی، سفارش و دستوری مبنی بر زیارت و ملاقات امام زمان(عج) نرسیده و در پی حضرت بودن، از وظائف منتظران نمی باشد. چه بسا اویس قرن، پیغمبر(صلی الله علیه وآله و سلم) را ندید اما آنگونه مورد توجه رسول خدا قرار گرفته بود ولی عده ای در مدینه با توجه به اینکه بسیار پیامبر را نیز می دیدند چه بسا در عاقبت مورد لعن و غضب خداوند قرار گرفتند. روی پیامبر یا خوی پیامبر ؟!

خداوند ما را در وفای به عهد و یاری دین، توفیق بسیار دهد تا ان شالله به زودی شاهد ظهور امام مهدی(ارواحنافداه) شویم و سعادت دیدار ایشان برای همگان میسر گردد.

منابع :

۱-    مهدی منتظر، محمدجواد خراسانی، ص۹۵

۲-     فرازی از دعای ندبه

۳-     بحار الانوار، ج۱۰۲، ص۹۷

۴-    الغیبه، طوسی، ج۴، ص۳۲۳ ؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۹۶، باب۳۱

۵-     پاورقی کتاب نامه ها و فرمایشات امام عصر عج، اکبرنژاد، ص۲۹

?   برای مطالعه ی بیشتر می توانید رجوع کنید به پرسشها و پاسخهای دانشجویی، ش۲۸، ص۸۴