کاش ستـــاره ی نجیــب آسمون
گــــره ی روســـــری شــو وا نکنـــه
کاشکــی هیــچ گلی برای دلبری
عطــــرشـــو حـــراج دنیــــــا نکنـــه
تــــوی بــــازار کِســــادِ روشـــنی
کســی خورشیـدو کنـار نمی زنه
هر کی میرسه به «زیبایی عشــق»
دیگه زیبایـــی شـــو جار نمی زنه
دنیا نیــرنگ و رنگــــه بازی هـــاش
چشم نـــداره رنـگ عشقو ببینه
تو ولــی آئینـــه ای و حیفـــه کـــه
روی آئیــنــــه غـــبــاری بشیــنــه!
قسمتی از شعر
«زیبایی عشق»
حامد زمانی
