امام زمان رو به خاطر رفع نیازهای دنیایی صدا زدن “ایرادی نداره” بشرطی که…

«شيخ حسين آل رحيم» چهل هفته شبهای چهارشنبه به مسجد كوفه ميرفت، حاجاتی داشت از جمله: مريضی ريوی داشت سرفه زياد می‌كرد و از سينه اش خون ميومد! فقر شديدی هم داشت و به خاطر فقر هم كسی بهش همسر نمی‌داد! اين سه نياز و گرفتاری باعث شده بود ۴۰ هفته بره به امام عصر توسل كنه و آخر هم تونست خدمت حضرت مشرف بشه.
قهوه‌ای درست كرده بود به حضرت تعارف کرد، ایشون از قهوه يه ذره نوشیدند بعد فرمودند: باقیش رو شما بخور. شیخ حسین که باقی ماندهٔ قهوه رو نوشید، حضرت فرمودند: بیماریت خوب میشه. [ ببينيد حضرت توبيخش نكرد كه چرا برای رفع گرفتاری های دنیایی ات در خانهٔ ما آمدی؟ بعد فرمودند: ] ازدواجت هم درست ميشه. ولی فقر به صلاحته. این فقر به صلاح توست و با تو خواهد بود.

[[ حجت خدا رو به خاطر رفع نیازهای دنیایی صدا زدن “ایرادی نداره” بشرطی که مراقب باشیم دید ما، ديد حاجتی نباشه، يعنی خدای نكرده امام زمان و از اون بالاتر وجود مقدس خدای متعال رو وسيله ای برای رفع حاجات نخواهیم!  ]]

٫٫ در بيمارستانی بودم، يه خانمی مثل اینکه در اتاق عمل، مريضی داشت، معلوم بود كه حال مریضش هم خوب نیست! اين خانم پشت درب اتاق عمل منتظر مريضش بود و بلند بلند هی فرياد می‌زد “خدايا اگه اين مريض منو شفا دادی، دادی وگرنه؛ نه من، نه تو! قهر ميکنم! نه نماز ميخونم، نه روزه‌ ميگيرم و نه كاری انجام ميدم… ٬٬

میگفت:
تو كز دوست، چشمت به احسان اوست
تو در بنــــد خويشی، نه دربنـــــد دوست !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سمت‌خدا-۹۲/۱۲/۱۱
“حجة الاسلام عالی”