ابوبكر و عمر و زبير و عبد الرحمن بن عوف در حیاط خانه پیامبر (صلّى‌اللَّه‌عليه‌وآله) نشسته بودند حضرت فرمودند: “همانا مردمى از ما بر كرسىهائى از نور هستند كه صورتهایشان از نور و لباسهايشان از نور است، آنچنان که نورشان چشمهاى بينندگان را پر كند.”
سئوال شد: آنها چه كسانى اند يا رسول اللَّه؟
حضرت پس از سكوتی، فرمودند: آنها كسانى اند كه به واسطه “روح الله” با هم دوستى كنند و دوستيشان بر پايه نژاد و مال نيست. ياعلى! آنها شيعيان تو هستند و تو امام آنهايی. ۱
عالم بزرگ، مرحوم شیخ عباسعلى اديب اصفهانى در توضيح اين حديث میگه:
كلمه روح الله در اين روايت، «اسم» است. “روح الله” نامى ست كه مردم، مطيع او هستند و بدون هيچگونه چشم داشتى او را يارى می‌كنند. از ابتدا تا حالا ما ميان علما «روح الله» نداشتيم! اگر هم داشتيم با اين خصوصيات نبوده، لذا مسلما اشاره به سیدروح‌الله‌خمینی(ره) دارد.
اين روايت شأن مردم را، شأن شهدا را، شأن ميدان دارها را هم مشخص میکند. ۲
۱. بحارالانوار/ج۶۸ (دربعضی چاپ ها ج۶۵) ص۱۳۹
۲. مقاله «قم،كانون قيام» حجة الاسلام والمسلمين محمدحسن رحيميان
