ابونصر میگه: بر صاحب الزمان(علیه السلام) وارد شدم و طبق فرمایش حضرت برای شان صندل احمر [ نوعی چوب خوش بو] بُردم. آن حضرت از من پرسید: آیا مرا می شناسی؟ گفتم: شما آقای من و فرزند آقای من هستید. فرمود: مقصودم این نبود!
عرض کردم: خدا مرا فدای شما گرداند، مقصودتان چه بود؟ حضرت فرمود: «أنا خاتم الاوصیاء وَ بی یَدفَعُ اللّهُ عَزَّوَجَل البَلاءَ عَن اَهلی وَ شیعَتی» من خاتم اوصیاء هستم که خداوند به وسیله ی من، بلا را از اهل و شیعیانم دور می سازد.
یکی از القاب امام زمان خاتم الاوصیاء است؛ یعنی «پایان بخش اوصیای آخرین پیامبر»، لقبی که خود ایشان در سنین کودکی بر زبانش جاری شد.
منابع در درسنامه مهدویت، ج۱، ص۲۲۳
