access_alarm 1395/09/25

میان عاشورا و انتظار پیوندی ناگسستنی است…

سالها از استغاثه ی غریبانهٔ امام حسین علیه السلام می گذرد اما انعکاس آن، لحظه به لحظه در تاریخ بیشتر شده؛ این فریاد – با نهایتِ صلابت – آزادگان عالَم را می جوشاند و می خروشاند تا آنکه او بیاید…

 

او بیاید و ندای سیدِ شهیدان را و تمام پیامبران و خوبان را پاسخ دهد؛ پرچم بر زمین مانده را بر دوش گیرد، داغ های کهنه را التیام بخشد و بر آرمان های بلندشان، لباس تحقق بپوشاند. بله! در حقیقت، «انتظار» نگاهِ سبزِ شیعه است به اُفقِ سرخِ کربلا…

 

امروز کسانی می توانند همراهی حسین را آرزو کنند و ندای “یا لَیتَنا کُنّا مَعَک” برآرند که زمانه ی غیبت، در انجام وظیفه کوتاهی نکنند. آن که “هَل مِن ناصِر” مهدی را پاسخ دهد، ندای حسین را لبّیک گفته است… درود خدا بر ایشان…

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *