“محمدویس حیدری سوری” ضمن تصریح به تولد امام مهدی در سال ۲۵۵ قمری از مادری به نام نرجس، سیمای امام را – در حاشیه ی کتابش – اینچنین توصیف می کند:
«او دارای پوستی سفید، پیشانی گشاده و تابناک، ابروانی متقارن و زیبا، گونه هایی لطیف، بینی قلمی و باریک و بدون انحنا و دارای جمالی است که بیننده را به شگفت می آورد، [قامت او در کشیدگی و اعتدال] به سان نهال درخت “بان” است و گویا پیشانیش ستاره ای است درخشان، بر گونه ی راستش خالی است تو گویی ریزه مشکی است بر نقره ی خام، دارای موی سیاه و غیر مجعدی که تا نرمه ی گوشش رسیده لیکن آن را نپوشانیده؛ چشمان آدمیان، زیباتر و معتدل تر و مطمئن تر و باحیاتر از او ندیده است.
حاشیه الدرر البهیة فی الأنساب الحیدریه و الأویسیه، ص۷۳
