( مقاله پایان دوره تکمیلی معارف  مهدوی – کانون مهدوّیت صبح عدالت – مشهد)

مقام معظّم رهبری : امروز وجود مقدس حضرت حجّت ( ارواحنا فداه ) در میان انسان های روی زمین، منبع برکت، منبع علم، منبع درخشندگی، زیبایی و همه خیرات است.

…برای انسانی که دارای معرفت باشد، موهبتی از این برتر نیست که احساس کند، ولی خدا، امام بر حق، عبد صالح، بنده برگزیده در میان همه بندگان عالم و مخاطب به خطاب خلافت الهی در زمین، با او و در کنار او است; او را می بیند و با او مرتبط است.

چکیده :

موضوع موعود و عقيده به ظهور حضرت مهدي (علیه السلام)، منجي موعود و قيام انقلابي و حكومت جهاني و عدالت‌گستر او، فكر و انديشه انسان را وسيع و جهان‌انديش مي‌سازد تا به دورترين نقاط جهان بنگرد، عالم را مملكت خدا بداند و خير و آسايش مردم تمام جهان را بخواهد كه عاقبت و پيروزي با پرهيزكاران و شايستگان است. این موضوعی است که در همه مذاهب بزرگ جهان واجد اهمیت خاصی است.

صرف نظر از عقیده و ایمان که پایة این آرزو را تشکیل می دهد، هر فرد علاقمند به سرنوشت بشریت و طالب تکامل معنوی آن، وقتی که از همه نا امیدمی شود و می بیند که وجود این همه ترقّیات فکری و علمی شگفت انگیز باز متأسفانه بشریت غافل و بی خبر روز به روز خود را به سوی فساد و تباهی می کشاند و بیشتر از خداوند بزرگ دوری می جوید و بیشتر از اوامر او سرپیچی می کند. بنا به فطرت ذاتی خود متوجه درگاه خداوند بزرگ می شود و از او برای رفع ظلم و فساد یاری می جوید. از این رو در همه قرون و اعصار آرزوی یک مصلح بزرگ جهانی در دلهای خداپرستان وجود داشته است واز آنجا که انسان در کنار رسیدن به امکانات رفاهی و مادی به دنبال کسب معنویت و اتصال به یک منبع کمال است نمی تواند به مساله آخرالزمان و ظهور فردی از نوع انسان به عنوان نجات بخش و منجی معتقد نباشد که این مساله به وضوح در بین ادیان مختلف مشاهده می شود و اصولاً اعتقاد به دوره آخرالزّمان و انتظار منجی (فتوریسم) عقیده­ای است که نه تنها در میان پیروان مذاهب بزرگ و کیشهای آسمانی؛ یهود، زرتشت، مسیحیّت و مدّعیان نبوّت و ملل مختلف عموماً و دین مقدّس اسلام خصوصاً، به مثابه یک اصل مسلّم، مورد قبول واقع شده است بلکه یک اعتقاد عمومی و جهانی است که چهره های مختلف آن در عقاید اقوام گوناگون دیده می شود و منحصر به شرقیها و مذاهب شرقی نیست و همه روشنگر این حقیقت است که این اعتقاد کهن ریشه ای در فطرت و نهاد انسانی و در دعوت همه پیامبران داشته است. شور و التهاب انتظار موعود آخرالزّمان، در تاریخ پرفراز و نشیب این ادیان موج می­زند. یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان در سراسر تاریخ محنت­ بار خود هرگونه خواری و شکنجه را به این امید بر خود هموار کرده­اند که روزی «مسیحا» و یا «سوشیانت» خواهد آمد.

دانلود ;کامل مقاله