فقهای زیادی در دوران امام صادق و امام باقر(علیهما السلام) پرورش یافتند و برای تبلیغ دین اسلام به شهرهای مختلفی سفر کردند. بسیاری از مردم هم به سراغشون می رفتند و مسائل شون رو می پرسیدند.
به عنوان مثال:
۱. امام باقر(علیه السلام) به أبان فرمودند: در مسجد مدینه بنشین و به مردم فتــــوا بده زیرا دوست دارم در بین شیعیانم کسانی همچون تو باشند. [مستدرک الوسائل/ج۱۷/باب۱۱]
۲. شعیب میگه به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: گاهی ما می خواهیم سئوال و یا مشکل دینی مون رو از کسی بپرسیم ( و به شما به دلیل دوری راه و یا تقیه، دسترسی نداریم) شما بفرمائید به چه کسی مراجعه کنیم و حرفش رو بپذیریم؟ حضرت در جواب فرمودند: شما می توانید به ابوبصیــر مراجعه کنید.
۳. حسن بن علی بن یَقطین از امام رضا(علیه السلام) پرسید: آیا یونس بن عبدالرحمن، مورد اطمینان و راستگوست که پاسخ نیازهای دینی خودم رو از ایشون دریافت کنم؟ امام فرمودند: بله.
۴. حضرت مهدی(عج) در نامه ای به اسحاق بن یعقوب به عنوان قاعده ای کلی در دوران غیبت نوشتند: در پیش آمدهایی که رُخ میده به راویان احادیث ما (فقهــا) مراجعه کنید که آنها حجت من بر شمایند و من حجت خدا بر ایشان. [وسائل الشیعه/ج۲۷/باب۱۱]
