دو برادر در کربلا بودند به نام عَمرو بن قرضه و علی بن قرضه. عَمرو هنگام نماز ظهر، سپر امام گشت و به شهادت رسید و برادرش در لشگر عبیدالله بن زیاد به شقاوت! [یا] فرزندِ محمدبن بشیر در کربلا اسیر شد، امام بیعتش را از او برداشت تا به یاری پسرش برود، اما محمّد گفت: «درّندگان در حالی که زنده ام، مرا بدرّند، اگر تو را تنها بگذارم» / انتظارِ مهدی باوران و مهدی یاوران نیز هنگام ظهور چنین است که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم: «بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمِّي وَ نَفْسِي وَ أَهْلِي وَ مَالِي»؛ پدرم به فدایت مهدی جان، مادرم، خودم و خانواده ام به فدایت…
عباس بن علی: جوانی بسیار رشید، علمدار و پرچمدار امام حسین علیه السلام، که به نوشته ی “ابن فندق” ایشان هنگام شهادت ۳۴سال داشت.
علی بن الحسین: مشهور به علی اکبر [که اوائلِ خلافتِ عثمان، متولد شد] او شبیه ترین فرد به رسولِ خدا بود. در روز عاشورا از پدرش اجازه میدان گرفت و رفت… عده ای از مُورّخان سن مبارک ایشان را هنگام شهادت ۱۸ و برخی ۲۹سال می دانند.
گاهی برای به هوش آمدنِ انسانی که بی هوش شده، یا برای بیدار ماندنش، به او سیلی می زنند، بعضی مصیبتها سیلیِ خداوند هستند. آن که مُرده است هیچ گاه سیلی نخواهد خورد!
در یکی از پستهای قبل گفتیم: در نظام طبیعت و آفرینش، اگر موجودی زندگی می‌کند حتما کامل‌تر و شریف‌ترش قبلا به وجود آمده است.
شاید با استفاده از همین مطلب بشود پاسخ آن سوال معروف را داد که «اول مرغ بوده یا تخم مرغ؟» بله، ابتدا اولین نوع کامل آن (یعنی مرغ) را خداوند ایجاد کرده، بعد تولیدِ تخم و تکثیر، توسط همان نوعِ کامل محقق شده؛ به عبارتی دیگر: نوعِ کاملِ بین حیوان و نطفه، «حیوان» است.
من از مدیران فرهنگی کشور توقعم بیش از این است، من انتظار دارم فضای کشور از لحاظ فرهنگی طوری نباشد که کسی این گستاخی و یا این غفلت را نسبت به امام زمان مرتکب شود!
شما نگاه کنید ببینید هر جمعه در سرتاسر کشور، چند صد هزار نفر و یا چند میلیون نفر از مردم دعای ندبه می خوانند، جوانان اشک می ریزند، شما ببینید نیمه شعبان مردم چه می کنند!
