در جوشن كبير يه عبارت هست كه ميگيم ” يا كٓريمٓ الصَّفْح ” معناش خيلي جالبه:

یه وقتی یه کسی تو رو می بخشه اما یادش نمیره که فلان خطا رو کردی و همیشه یه جوری نگات می کنه که تو می فهمی هنوز یادش نرفته یه جورایی انگار که سابقه بدت رو مدام به یادت میاره. ولی یه وقتی یه کسی تو رو می بخشه و یک طوری فراموش می کنه انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی. اصلا هم به روت نمیاره. به این نوع بخشش میگن صَفح.
تفاوت هست بين عفو ، صفح و غفران.

حالا چه حالی داره وقتی میگم:
” يااااا كٓريمٓ الصَّفْح “…