می‌خواهند نور خدا را با دهان‌هایشان خاموش کنند؛ به نظرشما این‌ها چه کسانی هستند؟َ این‌ها منتظران خاتم النبیاء والمرسلین بودند؛ جامعه منتظر بنی اسرائیل بودند؛ کسانی بودند که از شهر و دیار و تمام هستیشان گذشتند؛ آمدند منطقه حجاز، بهشت موعودشان و به انتظار موعودشان، اما بعد چی شد؛ سر از این جا درآوردند؟ یاری که نکردند، بماند؛ تمام قد مقابل او ایستادند و به جنگ او رفتند.
انتظار یعنی در حالت آماده باش بودن، ایستادن، به پا خواستن. آن وظایف و تکالیفی که روی دوش ماست از آن غفلت کرده‌ایم، واِلا امام زمان که حی و حاضراست.
حضرت را قائم می‌گویند یعنی پیوسته در حالت آماده باشه، برنامه‌هایش هم آماده است. آن کسی که نیست ما هستیم، ما سر پُست مسئولیتمون غایبیم وآن رسالت و وظیفه‌ای که روی دوشمون هست را انجام ندادیم، تا خدای علی‌اعلا اذن فرج بدهد.
ازاعماق قرآن چطور می توان استفاده کرد؟ خدایی که کتاب را فرستاده؛ در کنارش غواصان حرفه‌ای رو قرار داده که تا عمق قرآن راه دارند یعنی کسانی که تا عالم غیب راه دارند. شنیده‌اید این جمله رو که: من به راه آسمان‌ها آشناترم تا زمین؛ این جمله از کیه؟ امیرالمؤمنین. فرمود: « لَو کُشِفَ الغِطاءَ ما ازدَدتُ یَقینا، شرح الاسماء الحسنی، ج 1، ص 190؛ شبهای پیشاور، ص 475_ پرده ی غیب کنار بره؛ چیزی بر یقین علی افزوده نمی‌شه.»
خدا درکنار قرآن چنین حقایقی را قرارداده؛ غواصانی که راه دارند تا آنجایی که قرآن راه داره یعنی تا عالم غیب. اگر رفتید سراغ قرآن و یاد مهدی فاطمه نیفتادید، بدونید قرآن را نفهمیدید.
