الان متاسفانه غیبت امام زمان(عج) برای بعضی از شیعیان عادی شده، یعنی براشون خیلی مهم نیست، زندگیشون داره می‌گذره دیگه؛ اگه مسئله شرعی داشته باشن از عالمشون می‌پرسن یا به رساله مرجعشون رجوع می‌کنن. تو مجالس هم شرکت می‌کنن خُب اشک و توسل و گریه و عزا هم که دارن.

مجالس سرور معصومین هم شرکت می‌کنن؛ خُب دینشون هم که برقراره. کارای دنیاییشونم دارن می‌کنن؛ چیزی کم ندارن که. درد دیگه نیستش، این خیلی بده، خدانکنه اینجوری بشیم که آدم یادش بره که یه چیزی تو این عالَم کمه، یه چیزی تو این عالم کمه، تو زندگی من کمه و اون اصله و اون ظهور امام است. این درد رو داشته باشی و از خودش بخوایم. به خدا قسم درد معصوم رو داشتن، درد ولی خدا و حجت خدا رو داشتن از صد درمان بهتره؛ این درد از صد درمان بهتره. باید از او خواست.

گفت: دردم از یار است و درمان نیز هم      دل فدای او شد و جان نیز هم