یکی از وظایف ما در دوران غیبت، ارتباط و دغدغه‌ امام رو داشتنه؛ منظور از ارتباط اینه که آدم گاه گاهی با امام خودش خلوت بکنه؛ ما امام رو نمی‌بینیم اما امام که به ما توجه داره.

من روایتی از امام رضا( علیه‌السلام) رو عرض می‌کنم خدمت شما، در روایتی داریم که امام از امام نقل می‌کنند؛ امام در حالتی است که می‌فرماید: وقتی از اون دوران غیبت نام می‌برند بعد این رو می‌گن؛ می‌فرمایند که: «یَبْکی عَلَیهِ أهلُ السَّمَاءِ وَأهْلُ الأرْضِ وَکُلُّ حَرِیٍّ وَحَرّان، وکُلُّ حَزِینٍ لَهْفَان [1] » برای امام در دوران غیبت اهل آسمان و زمین گریه می‌کنند و همه‌ی مومنین بر او گریه می‌کنند؛ همه بر او حزین‌اند. بعد امام رضا این‌ طوری فرمود: « بابی و أمی سمیّ جدی، شبیهی و شبیه موسی بن عمران [1] » پدر و مادرم فدای اون کسی باشه که هم نام جدم رسول خداست؛ شبیه من و شبیه موسی بن عمران( علیه‌السلام) هست کسی است که «کم من حرّی مؤمنة، و کم مؤمن متأسّف حیران حزین عند فقدان الماء المعین [1]» چه انسان‌های مومن و مومنه‌ای که برای حضرت محزون اند؛ برای حضرت ناراحتند؛ برای حضرت گریان‌اند یعنی اون حال توجه، خود امام هم اینجا گریانه؛ از افرادی نام می‌بره که حس و حال ارتباط با امام رو دارند.

به عنوان منتظران امام زمان( علیه‌السلام‌) حالا غیر از این بحث‌های مختلفی که از وظایف منتظران گفته میشه؛ در کنار اون معرفت که لازمه‌اش هست؛ این ارتباطه هم خیلی مهمه؛ وقتی ما عاشق امام هستیم طبیعتا برای امام هم دغدغه داریم؛ وقتی برای امام دغدغه داریم، طبیعتا از فقدان او ناراحتیم؛ از اینکه امام تا کی باید منتظر باشه که غفلت‌های ماها این ظهور رو عقب بندازه؛ تا کی باید امام وقتی می‌خواهد همه‌ اهداف عالم رو، تمام اهداف انبیاء و اولیاء رو محقق کنه به خاطر ندانم کاری، بی‌توجهی‌، غفلت و گناهان ماها، این مساله به تاخیر بیافته.

امام آماده است، ما آماده نیستیم؛ امام هست، ما نیستیم. اگر به این موضوع توجه بکنیم، اون موقع انسان حزین میشه؛ انسان محزون میشه؛ انسان گریان میشه؛ و عشق به امام همون‌طور که این عشق برای امام رضا( علیه‌السلام) نسبت به امام زمان وجود داره، عشق به امام برای مظلومیت امام انسان رو گریان می کنه؛ ممکنه من تلاشم و دارم می‌کنم، اما وقتی می‌بینم دیگران توجه ندارند، دیگران متوجه نیستند، نمی‌دونن دارن چیکار می‌کنن؛ دیگرانی که شاید امام رو نمی‌شناسن؛ دیگرانی که گاهی وقت‌ها غافلانه نسبت به امام هم ممکنه بی‌ادبی بکنن؛ دیگرانی که امروز شرایط و درک نمی‌کنن که چیکار باید بکنن برای امام؛ وقتی آدم به این توجه می‌کنه، اون موقع قلبش به درد میاد؛ چشمش به اشک میاد و محزون میشه. امیدواریم که ان شاءالله این اشک‌ها، غصه‌ها، درد‌ها همراه با حرکت، تلاش و معرفت و یاری امام باشه.

1- عیون اخبارالرضا(ع) ج 1، ص 9