انسانی که امام رو شناخت همیشه آرام است کسی که خود رو در محضر امام دید، همیشه در یک دژ امنیت روانی بزرگی‌ است.

من یک مثال بزنم خدمت شما: تصور بکنید کودکی که در حال بازیست، کودکی که گاهی وقتا نگران تنهایی است اما مشغول سرگرمی و بازی و طروات و شادابی ا‌ست، به محض این‌ که به سمت دیگری نگاه بکند و وجود پدر یا وجود مادر رو حس بکند و گاهی وقتا دیدید کودک دست می‌زند و لمس می‌کند و وجود مادر یا وجود پدر رو حس می‌کند آرام می‌شود و ‌خود را در یک امنیت کامل روانی می‌بیند.

امامی که بالاتر از هزاران پدر هست. امامی که محبت او به من و عشق او به من هزاران برابره محبت پدر و مادر است، اگر وجودش رو حس کردم، آرامم. اگر وجودش را درک کردم آرامم.

چه جمله‌ی زیبایی دارد: « اِنیِ أَمَانٌ  لِأَهلِ الأَرض، کَمَا اَن النُجُوم اَمانٌ لِأَهلِ السَمَاء [1]» ای مردم من امان اهل زمینم، امان اهل زمین بسیار پر معناست، من امان اهل زمینم؛ یعنی با وجود من در امنیت روانی هستی، شاید خیلی وقتا ما نگاهمون به‌ سمت امام زمان تنها و تنها برای نجات‌بخشی از ظلم و درگیری‌های موجود در عالم باشد و شاید نگاه ما به امام زمان صرفا به خاطر این باشد که ما رو از یک سلسله گرداب‌های این عالم نجات دهد، اما خیلی زیباست اگر نگاه ما به امام زمان نگاه عاطفی و نگاه دقیق روانی باشد، وجود امام زمان من رو در یک امنیت روانی قرار می‌دهد، وجود نازنین امام زمان من رو در ساحل امن آرامش تکیه می‌دهد، وجود نازنین امام زمان من رو از تنهایی در این عالم نگه می‌دارد، دیدید گاهی وقتا انسان، حتی خود انسان نمی‌تواند اون نقص خود و اون تنهایی خود و اون کمبود خود رو کامل بکند، امام تکیه ‌گاه من است.

امام کسی ا‌ست که با تکیه‌ بر او زندگی بر من لبخند خواهد زد، امام وجود با کرامتی ا‌ست که همراه او می‌توانم به ساحل امن برسم، اِنیِ أَمانٌ  لِأَهلِ الأَرض، معنای خیلی وسیعی دارد، وجود نازنین امام می‌تواند من رو از خطر افتادن در گرداب‌های گناه حفظ بکند، چقدر زیباست وقتی که از امام باقر(علیه صلاة و السلام) سؤال شد یا بن رسول الله: چه کنیم به سمت گناه گرایش ما کمتر بشود؟ فرمود: محبت ما را در وجود خود زنده بکنید، وقتی محبت ما در وجود شما زنده می‌شود شما در یک امنیت و آرامش قرار می‌گیرید، گرایش شما به سمت گناه کم می‌شود، عشق شما به سمت گناه کم می‌شود، امام امان برای ماست تا ما را از محدوده‌ی حملات شیطان محافظت بکند. تکیه بر امام ما را از درگیری‌های هواهای نفسانی نجات می‌دهد. تکیه بر امام آزاده آزاده آزادمان می‌کند.

1: بحارالأنوار، ج75، ص380