مورد بعدی یاد مرگه، یاد مرگ؛ یاد مرگ اثر بسیار زیادی در ترک گناه داره، روایت‌های مفصل داریم، آقا قبرستون زیاد برید، پنج‌شنبه‌ها برید؛ برید قبرهای خالی رو نگاه بکنید، قدم بزنید؛ بگین من این‌جامش؛ من این‌جام. همین جا هم یک شب من می‌خوابم. برید این بهشت زهرا ببینید این‌ها رو می‌یارن غسل می‌دن، برید اونایی که خانوادشون اجازه می‌دن برید غسل رو نگاه کنید. برید نگاه بکنید ببینید تا یک ماه ریستارت ریستارتی.
اصلا آدم چموشی می‌کنه وقتی مرگ یادش می‌ره؛ والا. یعنی از همین، یاد مرگ خیلی مهمه. مولا‌علی می‌‌فرمود: یاد کنید در هم کوبنده لذات را و تیره و تلخ کننده شهوات را و دعوت کننده‌ی جدایی‌ها را. یعنی چی؟ الموت. خب یادکنید؛ زیاد یاد کنید. برین تو قبرستون ببنید چقدر زیاده جوون ناکام. به والله قسم این‌ها هم نمی‌دونستن یک دقیقه دیگه قراره بمیرن. مثل من و تو سرمست زندگی بودن. الان فکر می‌کنی بمیری، یک دقیقه دیگه؟ نه. اونم فکر نمی‌کرد وقتی از موتور خورد زمین. اونم فکر نمی‌کرد وقتی داشت از خیابون رد می‌شد. سرمست زندگی بود. مرگ ویژگیش خرمال کردنه؛
راه بازگشت هم خدا شاهده نداره. هی تو قرآن می‌گه: می‌گه منت می‌کشن بذار برگردم. این خبرا نیست؛ خرمال می‌کنن. حضرت نوح گفت بذار برم تو سایه بشینم؛ گفت: نه، وقتت رسیده. برم تو سایه. حضرت سلیمان به عصا تکیه داده بود گفت بابا اینجوری، آه؛ همین. گفت: نه، وقتت رسیده، سلیمان نبی، که ملکت معروفه. ما اندازه اون هدهد حضرت سلیمان هم دخل و تصرفی توی هستی نداریم. انگار دنیا؛ یک جوری سرمستانه زندگی می‌کنیم ما، بابا چند وقت دیگه می‌خوایم بمیریم ما. مرگ شوخی ندارن با مرگ. وقتی نکیر و منکر میان بالاسرت سؤال پیچمون بکنن، وقتی ببینیم همه رفتن یک اشکی ریختن؛ اونم بخاطر خودشون گریه کردن، بخاطر دلتنگی‌های خودشون؛ اونا وقتی ماشینشونم گم کنن گریه می‌کنن، به تو عادت کرده بودند، یک سال بعد هم یادشون می‌ره، می‌ذارن.
تو می‌مونی و اعمالت که تجلی پیدا می‌کنه در قالب اون عذاب‌هایی که سراغت می‌یاد. عزیزمون دیشب فرمودن محب اهل بیت آتش دوزخ نمی‌بینه؛ من به شما بگم ایشون منظورشون احتمال بسیار زیاد این نبود. محب اهل بیت در جهنم خالد نمی‌شه؛ یعنی دائم تو جهنم نمی‌مونه. روایت می‌گم تنتون بلرزه؛ می‌خوام تنتون بلرزه، حضرت امیر فرمود؛ امیرالمؤمنین، من نمی‌گم حرف علی است؛ سختتون؟ به امیرالمؤمنین اشکال وارد کنید، حضرت فرمود: برخی از محبین ما هستند که سی صد‌هزارسال از عذابشان در بالاترین طبقه دوزخ می‌گذرد آن‌گاه ما اجازه شفاعت می‌یابیم. محبه اما نماز نخونده، محبه اما زنا کرده، محبه اما دزدی کرده، محبه اما نزول خورده، خالد در جهنم نمی‌شه؛
سی صد هزارسالم نمی‌دونیم به این سالها گفت آقا یا به اون سالها. سال‌های این دنیا یا اون دنیا. امام صادق فرمود: لَن تَنالُ شَفاعَتَنا لِمَنِ استَخَفَّ بِالصَّلاۀ: کسی که نماز رو سبک بشمره شفاعت منه امام صادق نمی‌رسه. نمی‌رسه بابا می‌فهمی، نمی‌رسه. لن تو زبان عربی نفی الی الابده؛ تا ابد دیگه نمی‌تونم کاری کنم منه امام صادق. بابا دستم و باز بذار بخون. شوخی داره؟ این خدا رو به خدایی قبول نداشته سجده نکرده به خدا. شیطان که رانده شد به جز یک خطا نکرد، خود را به سجده آدم رضا نکرد، شیطان هزار بار به از بی نماز، او سجده بر آدم و این بر خدا نکرد. خدا رو به خدایی قبول نداره بره بهشت. بهشت کجا بره پس. عشق به اهل بیت، عشق به حسین (علیه‌السلام) ما رو شبیه اون می‌کنه، این محبت واقعیه.
