با هم می‌ریم، سراغ قرآن سوره مبارکه مائده آیه‌ی 54 «اَعوذُ بِاللهِ مِن الشَیطانِ الرَجیم یا أیُّها اَلَّذینَ آمَنوا مَن یَرتَدَّ مِنکُم عَن دینِه فَسَوفَ یَأتی الله بِقَومٍ یُحِبُّهُم وَ یُحِبُّونَهُ[1]» ای کسانی که ایمان آوردید، کسی که از شماها از دینش مرتدشه؛ برگرده؛ عجب! مخاطب این آیه مومنانند؛ یعنی ممکنه ما در مسیر زندگی بلغزیم و دین و ایمانمون و از دست بدیم و خدایی نکرده عاقبت به خیر نشیم؛ این از بالاترین دغدغه‌های مومنینِ؛ ما باید با تمام وجود توجه داشته باشیم که مصداق این قسمت از آیه قرار نگیریم؛
شخصی است به نام داوود رقی، میاد محضر مبارک امام صادق (علیه الصلاة والسلام) و از معنای سلام به آقا رسول الله سوال می‌کنه؛
شاید ما تعجب کنیم؛ بگیم داوود آخه این چه سوالیه وقت امام رو می‌گیری؟ خوب سلام یعنی سلام؛ می‌گیم السلام علیک یا رسول الله؛
اما نه، جواب امام صادق (علیه الصلاة والسلام) رو که می‌شنویم می‌بینیم داوود چقدر دقیق و تیز بین بوده؛ اجمال روایت رو محضرتون تقدیم می‌کنم؛امام فرمود: وقتی خدای علی اعلاء وجود نازنین خاتم الانبیاء و المرسلین و اهل بیت طاهرینشون رو (صلاة الله علیه اجمعین) آفرید و بعد شیعیانشون رو آفرید؛ از اون‌ها عهد و پیمان گرفت بر اینکه اهل صبر باشن در بعد فردی، اهل صبر باشن در بعد اجتماعی و اهل محافظت و مراقبت نسبت به ارزش‌ها باشن،
با آیات ابتدایی سوره‌ی مبارکه‌ی بقره در محضرتون هستیم. در این آیات، ابتدا خدای علی اعلاء راجع به قرآن این معجزه‌ی جاویدان، صحبت می‌کنه که این کتاب هدایتی برای پرهیزگارانه؛ هدایت برای همه است؛ برای بشریتِ؛
منتهی پرهیزگاران از این نعمت می‌تونن بهره ببرن؛ استفاده بکنن؛ البته راه برای پرهیزگاری برای همه بازه؛ وقتی یک حقیقتی رو اشاره می‌کنه شروع می‌کنه به معرفی کردن؛ خوب متقین چخ کسانی هستند؟
وقتی زُرارَة بن اَعْیَن از امام صادق آقا امام صادق( علیه آلاف التحیه و الثناء) می‌پرسه که من در دوران غیبت چه کنم؟ حضرت توصیه به معرفت و دعای معرفت می‌کنه. در ابتدای دوره‌ی غیبت توقیعی و نامه‌ای از سوی امام زمان( عجل الله تعالی فرجه الشریف) خطاب به شیعیان صادر میشه در اون دعای نورانی که معروف به دعای دوران غیبت تاکید به معرفت میشه.
انتظار یعنی در حالت آماده باش بودن، ایستادن، به پا خواستن. آن وظایف و تکالیفی که روی دوش ماست از آن غفلت کرده‌ایم، واِلا امام زمان که حی و حاضراست.
حضرت را قائم می‌گویند یعنی پیوسته در حالت آماده باشه، برنامه‌هایش هم آماده است. آن کسی که نیست ما هستیم، ما سر پُست مسئولیتمون غایبیم وآن رسالت و وظیفه‌ای که روی دوشمون هست را انجام ندادیم، تا خدای علی‌اعلا اذن فرج بدهد.
می‌خواهند نور خدا را با دهان‌هایشان خاموش کنند؛ به نظرشما این‌ها چه کسانی هستند؟َ این‌ها منتظران خاتم النبیاء والمرسلین بودند؛ جامعه منتظر بنی اسرائیل بودند؛ کسانی بودند که از شهر و دیار و تمام هستیشان گذشتند؛ آمدند منطقه حجاز، بهشت موعودشان و به انتظار موعودشان، اما بعد چی شد؛ سر از این جا درآوردند؟ یاری که نکردند، بماند؛ تمام قد مقابل او ایستادند و به جنگ او رفتند.
