سئوال:
آیا واقعا محمد بن حنفیه ادعای امامت داشت؟
پاسخ:
این بحثها در کتابهای ملل و نحل، در تاریخ هم آمده و همچنین این کتب مختلفی که درباره ی مذاهب اومده که متعدد هم هست.
در هر صورت مختصر عرض کنم تا اونجایی که بنده رسیدم : از خود محمدحنفیه هیچ سندی نداریم که او ادعای امامت کرده باشد بلکه بعضیها قیام میکردند حرکت میکردند به نفع اهلبیت و برای این که در جامعه جا بیفته و مقبول بشه برای مردم، میخواستند این مستند به اهلبیت باشه و مورد تایید اهلبیت باشه و اون زمان بعد از حادثه کربلا صلاح نبود امامسجاد علیهالسلام مجددا به صورت آشکار وارد فعالیتهای سیاسی و نظامی بشه.
البته بعضی از این ارتباطها مشکوک بود، اصلا معلوم نبود اینها راست میگن میخوان از امامسجاد علیهالسلام تایید بگیرند قضیه از چه قراره! بنابراین علی بنحسین علیهالسلام وارد این قضایا نمیشد.
خب حالا چهره شاخص اون زمان از بین اهلبیت محمد بن حنفیه بود بعضی از حرکتهای شیعی یا رنگ شیعی داشت یا به نوعی حالت جانبداری از اهلبیت علیه السلام داشت اینها را منتسب میکردند به محمد بن حنفیه، ایشون هم تکذیب نمیکرد چون نهایتا به نفع اهلبیت بود، محمد بن حنفیه تکذیب نمی کرد اما اینکه خودش مطرح کنه و اینچنین ادعایی داشته باشه! بنده حداقل ندیدم؛ خودش چنین ادعایی نداشت.
محمد بن حنفیه خودش قیام نکرد، قیامها و حرکتها رو به او منتسب میکردند. لکن همین جا این نکته رو اضافه کنم جالبه : کسی و گروهی که از رهبری محمد بن حنفیه و امامت محمد بن حنفیه بهره برده بنیعباس بودند! «بنیعباس آمدند برای این که مشروعیت پیدا کنند اول کار گفتند قومی آمد مال محمد بن حنفیه بود، بعد از محمد بن حنفیه به پسرش ابوهاشم رسید و محمد بن هاشم هم وقتی در فلان منطقه ی شام، میخواست بمیره امامت رو واگذار کرد به ابراهیم امام، و ابراهیم امام از نسل عبدالله بنعباس بود. ابراهیم امام هم موقع مرگ کارها را سپرد به منصور و صفوان عباسی…» عجیبه از این صحابه که تابلوش به نام شیعه زده شده کیسانیه را جزو فرق شیعه نوشتند ولی بهرهاش را بنیعباس بردند!
برگرفته از فایل صوتی رادیو معارف، شبهات تاریخی، جلسه بیست و یکم، استاد مهدی پیشوایی