سئوال:
با توجه به اینکه یه زمانی – در دوره خلفاء – نوشتن حدیث ممنوع شد، آیا می‌تونیم بگیم منابع مربوط به تاریخ اسلام، اعتبار نداره؟
پاسخ:
سوال خوبیه، با توجه به اینکه از زمان خلیفه دوم، نقل و کتابت و ضبط و یادداشت‌کردنِ حدیث ممنوع شد به شدت هم ممنوع شد و احادیثی که تا اون زمان نوشته شده بود سوزانده شد و این ممنوعیت ادامه داشت تا زمان عمر ابن عبد العزیز، عمر ابن عبد العزیز در 99 هجری قمری به خلافت رسید در 101 مُرد یا کشتن و سر به نیستش کردند! (بنی‌امیه دیدن مطابق روال اونا و سیاست کلی اونا عمل نمی‌کنه… مرگ عمر بن عبد العزیز در تاریخ مشکوکه) تا زمان عمر بن عبد العزیز ممنوع بود. عمر بن عبد العزیز یکی از کارای خوبی که کرد منع حریث رو برداشت؛ به اون مورخ سرشناس اون زمان دستور داد که شروع کنند به نوشتن. لکن چون کل حکومت عمر بن عبد العزیز همین‌جور که اشاره کردم کوتاه بود. بالاخره اون وضعیت، جلوی پرش تاریخ رو گرفت، خب پس در همان قرن اول یک خلاء بزرگی به وجود آمد!
اما سوال اینه، آیا این به اون معنا نیست که قسمت قابل توجه‌ای از مواد تاریخی از بین رفت و گزارش‌های تاریخی از بین رفت و همچنین معارف اسلامی حلال و حرام این‌ها از بین رفت؟!
جوابش اینه که بلی قابل انکار نیست این صدمه زد، فاجعه بزرگ فرهنگی شد و این قابل انکار نیست و این اشکالی ست بر کسانی که این کار را کرده‌اند و موجب شده‌اند که چنین خدشه‌ای وارد بشه و این عوارض زیادی داشت این واقعا لطمه زد کلا به فرهنگ اسلامی و معارف اسلامی از جمله تاریخ، ولی این به اون معنا نیست که ما دست‌مون کلا از تاریخ خالی باشه، ولو به صورت سینه به سینه، راویان به همدیگه منتقل کردند و تدوین شد و اونچه در سینه‌ها بود یا مخفیانه تدوین کرده بودن این منتقل شد به راویان بعد، مهم‌تر اینه که این ممنوعیت نقل حدیث که پرش تاریخ رو هم گرفت خوشبختانه این عارضه‌ای در فرهنگ تشیع به وجود نیاورد برای اینکه شیعیان به رهبری ائمه اهل‌بیت (علیه اسلام) از روز اول این ممنوعیت را به رسمیت نشناختند بنابراین مورخان شیعه، محدثان شیعه به حرکت فرهنگی خودشون عمل کردند و ادامه دادند، موقعی که عمر بن عبد العزیز هرچند در حد بخشنامه این را لغو کرد از طریق امام باقر (سلام الله علیه) محدثان شیعه هزاران هزار حدیث حفظ داشتند. محمد بن مسلم حدیث حفظ داشت، زراره حدیث حفظ داشت، جابر بن عزیز حدیث حفظ داشت… بنابراین شیعه چون از روز اول بر اساس منطقی که داشت این را درست نمی‌دانست، این را بدعت می‌دانست، کار نادرستی می‌دانست، به رهبری اهل‌بیت این را به رسمیت نشناخت و لذا تاریخ‌نگاری شیعه حدیث‌نگاری شیعه ادامه پیدا کرد و لطمه‌ای از این بابت ندید.
برگرفته از فایل صوتی رادیو معارف، شبهات تاریخی، جلسه چهارم، استاد مهدی پیشوایی
Hi there are using WordPress for your site platform?
I’m new to the blog world but I’m trying to get started and create my own.
Do you require any coding knowledge to make your own blog?
Any help would be really appreciated!