سوال : 

نشانه ها و علائم زیادی درباره ی ظهور شنیده ایم، وظیفه ی ما چیه؟

پاسخ :

1- اینکه بعضی از علائم ظهور، هنوز تحقق نیافته، این به معنای نفی لزوم انتظار در هر روز و شب نیست. چرا که در روایات آمده روز و شب در انتظار فرج باشید، زیرا بعضی از علائم حتمی اند و با توجه به فراهم شدن زمینه های ظهور، نمایان خواهند شد. در روایتی آمده که خداوند (اگر بخواهد) امر ظهور امام زمان را تنها در یک شب، مقرر خواهد فرمود، بنابراین باید همیشه آماده بود.

2- بعضی از علائم، حتمی و بعضی غیر حتمی اند. لذا با دیدن علائم بویژه غیر حتمی، توقع نداشته باشیم که بلافاصه ظهور محقق شود. البته بین علائم حتمی (همچون قیام سید حسنی و خروج سفیانی) و ظهور، طبق تصریح بعضی روایات خیلی فاصله نخواهد بود.

3- بعضی از علائم به صورت اعجاز اتفاق خواهند افتاد همچون صیحه آسمانی، لذا به صِرف اینکه با جریان عادی سازگار نیست، نباید آنها را رد کرد و مردود دانست.

4- از دلائلِ ذکرِ این نشانه ها : امیدوارتر شدن مردم به ظهور، تقویت ایمان و عقائد، شناسایی مدعیان دروغین قبل از مشاهده ی علائم مربوطه و غیره می باشد.

5- علائم حتمی(خروج سید یمانی، خروج سفیانی، خسف بَیـدا، صیحه آسمانی، قتل نفس زکیه) هستند که حتما باید قبل از ظهور محقق شوند. بنابراین قبل از اینکه علائم حتمیه واقع شوند، ظهور امام زمان محقق نمی گردد.

6- آنچه باعث ظهور امام مهدی(علیه السلام) می شود، علائم نیستند. علائم فقط حکایت گر هستند. بلکه این شرایط ظهور هستند که ظهور را محقق و زمینه را فراهم می سازند که عبارتند از “وجود رهبر، طرح و برنامه، یاران، پذیرش همگانی” دو مورد اول متوجه خدا و دو مورد بعد متوجه من و شماست. امام مهدی «رهبر» و قرآن «طرح و برنامه» ی پس از ظهور است. من و شما هم باید «یار» باشیم و یار پروری نماییم. در اینصورت «پذیرش عمومی» هم به تدریج محقق خواهد شد. (توضیح بیشتر درباره شرایط، در سئوال دیگری آمده است)