گفتم: آقا تعارف نداریم که! من خودمو یه آدم تحصیل کرده میدونم، ضمنا واسه جامعه هم فایده داشتم، نماز و روزه و واجباتم که دارم، حالا “من چطور خودمو از اون معتاد یا آدم فاسد بهتر ندونم؟!”
گفت: آیا احتمال میدی همون معتاد یا فاسد، تو زندگیش کارای خوبی هم کرده باشه؟ جوانمردی، کمک به دیگران…
گفتم: خب بله
گفت: احتمال میدی بعضی از کاراش، اونقدر پاک و مخلصانه بوده که خدا قبـــول کرده باشه؟
گفتم: خب؟!
گفت: حتما این احتمال رو هم قبول داری که کارای به ظاهر خوب ما، توش خورده شیشه داشته باشه و خدا هیچکدومو قبول نکنه؟!
گفتم: فهمیدم میخای چی بگی
گفت: آیا اینم ممکنه که گناهای ما بخشیده نشه و گناهای اون بخشیده بشه؟
گفتم: قبول. اما از اون طرفم هست..
گفت: کدوم طرف؟
گفتم: در قرآن اومده هر کس کار خوبی بکنه ده برابر پاداش میگیره! حالا بازم میگی شاید اون از ما بهتر باشه؟!
گفت: نه! همچین چیزی در قرآن نیومده.
گفتم: ای باباااا! بیا، اینم سورهٔ انعام، آیهٔ ۱۶۰
«مَن جاءَ بِالحَسَنَةِ فَلَه عَشرُ اَمثالِها» دیدی حالا؟!
گفت: «مَن جاءَ بِالحَسَنَه» یعنی چی؟
گفتم: یعنی هر کس حسنه ای بیاره.
گفت: خب! پس قرآن نگفته هر کس حسنه ای «انجام بده» ده برابر پاداش داره.
گفتم: فرقش چیه؟
گفت: فرقش اینه که *شاید ما کارای خوب زیادی رو نتونیم حفظ کنیم، و به قیامت نرسه….*
