استاد پناهیان:
((تفاوت مهم رمضان با اغلب مهمونی های دیگه؟))
“رمضان” در کنار اون همه لطف و صفا، یه مهمونی اجباریه، نه اختیاری! چون همه در بستر گذر زمان به ناچار وارد این مهمونی میشن. خدایا! اگه مهمونی دادی پس چرا حضور در این مهمونی ِ پر از مِهـــــــر رو الزامی کردی؟ میذاشتی هر کی دوست داره خودش بیاد؛ مثل حج یا اعتکاف توی مسجد…
پاسخ:
دیدید گاهی اوقات کسی که رفیقش رو خیلی دوست داره اونو طوری به مهمونی دعوت میکنه که انگار میخواد اختیار رو ازش بگیـــــره و به زور ببره اش؟! مثلا بهش میگه «فلانی! فردا مهمون منی، اما و اگر هم نداره، فلان ساعت آماده باش که خودم میام دنبالت» اگه خیلی بیشتر دوسش داشته باشی میگی «نیای می‌کشمت!»
در واقع خدا هم میخواد به انسان بفرماید که «ای انسان! چه بخوای چه نخوای، چه بیــــدار باشی چه خواب، ماه مهمونی من داره میاد و تو مجبوری در این مهمونی شرکت کنی.»
آیا فکر می کردی که این از شدت علاقه ی خدا به بنده هاشه؟!! انگار خدا با اون همه بزرگی، ناز خودش رو کم کرده و دست بنــــــده هاش رو گرفته و سر سفـــره ی رحمتش آورده….
اگه کسی فکر میکنه که بهتر بود این مهمونی اختیاری باشه؛ هنگام وداع با ماه رمضون بیاد و جلوی اشک و آه روزه داران و فریاد مهمونای اجباری خدا رو بگیــــره!
و خدا با این همه تشکر ِ مهمان ها از میزبان، چه خواهد کرد…؟!!
شهــــرخدا /علیرضاپناهیان/ ص۴۵
