خیلی ها جلوی جمع گناهی انجام نميدن، حيا ميکنن؛ اين حيا “حيا از مَردمـه” که البته خوب هم هست ولی “حیای الهی” هم مهمه و اون یعنی من در خلوت هم گناه نکنم!
در زمانهای ما، خلوتگاه های زيادی وجود داره؛ خلوتگاه های مجازی اينترنت.. نگاه کردن ماهواره.. يا کنار هم بودن دو تا نامحرم بمدت طولانی…
ابوبصير [يکی از ياران امام صادق علیه السلام] به خانمی قرآن ياد ميداد، یکبار در بین تدریس با اين خانم شوخی کرد! وقتی خدمت امام رسيد امام فرمود: «هر کسی در خلوت، مرتکب گناهی بشه، خدا برای او ارزشی قائل نيست!» ابوبصير خجالت کشيد، توبه کرد..
پيامبر فرمودند: در قيامت گروهی هستند که عذاب سختی دارند و خدا به آنها ميفرمايد «شما در خلوت گناهان کبيره انجام ميداديد ولی وقتی با مردم بوديد متواضع بوديد!» اين يک کار منافقانه است.. نشونهٔ ضعف ايمانه.. معنای اينکار کوچیک شمردن خداست.
سمت خدا-استاد عالی- ۹۱/۸/۱۴
