?« اين نامه رو حضرت امام، فروردين ۱۳۱۲ در بيروت(در مسیر سفر به مكه) نوشته اند»
?”تصدقت شوم؛ الهى قربانت بروم، در اين مدت كه مبتلاى به جدايى از آن نور چشم عزيز و قوّت قلبم گرديدم متذكر شما هستم و صورت زيبايت در آئينه قلبم منقوش است.
عزيزم اميدوارم خداوند شما را بسلامت و خوش در پناه خودش حفظ كند. حالِ من با هر شدتى باشد میگذرد ولى بحمداللَّه تا كنون هر چه پيش آمد خوش بوده و الآن در شهر زيباى بيروت هستم؛ حقيقتاً جاى شما خالى است فقط براى تماشاى شهر و دريا خيلى منظره خوش دارد. صد حيف كه محبوب عزيزم همراه نيست كه اين منظره عالى به دل بچسبد.. خيلى سفر خوبى است جاى شما خيلى خيلى خاليست. دلم براى پسرت قدرى تنگ شده.. اميد است هر دو به سلامت و سعادت در تحت مراقبت آن عزيز و محافظت خداى متعال باشید …
ايام عمر و عزت مستدام
تصدقت، قربانت؛ روح اللَّه”
صحيفه امام/ج۱/ص۲
