استاد پناهیان:
وقتی به ترجمهٔ «عشـــق» در ادبیات غنی و عارفانهٔ فارسی نگاه میکنیم، اونو اصطلاحی برای «محبت شدید» می یابیم که شاخص اصلیش «ازخودگذشتگی» ست! حالا اگه برای معشوق ِنازنینی باشه که لایق چنین عشقی ست، چه اتفاقی میفته؟!
{عَزیزٌ عَلَیَّ أن أرَی الخَلق و لاتُری…َ}
چی میخاد آتیشت بزنه؟!
چی انرژی جوونیت رو به کار بگیره؟!
کسی که عزم عاشق شدن میکنه، خودشو در مسیر «علم و عمل» قرار میده..
اگه کسی وجودش رو «حرارتِ عشق و محبت» آتیش نزنه میره پای آتیش منقَل میشینه!
اگه کسی وجودش رو از «شراب محبت و ایمان» پر نکنه، به شراب انگور پناه میبره!
انتظار عامیانه،عالمانه،عارفانه/ص۸۴-۹۰
