دختر امام (ز.مصطفوی) :
ایشان چه نماز شب و چه نماز صبح شان را چنان آرام می خواندند که ما اصلا بیدار نشویم. هیچ وقت برای نماز صبح کسی را بیدار نمی کردند، مگر اینکه بسپارد.
خانواده شوهرم، برنامه شان این بود که صبح بچه را برای نماز بیدار کنند و همسرم صبح ها دخترم را که به سن تکلیف رسیده بود برای نماز بیدار می کرد. امام وقتی باخبر شدند برای همسرم پیغام فرستادند که خواب را بر بچه تلخ نکن!
این کلام آنچنان مؤثر افتاد و اثر عمیق بر روح و جان دخترمان گذاشت که بعد از آن خودش سفارش می کرد که برای نماز صبح به موقع بیدارش کنیم.
? دختر امام (ف.مصطفوی) :
امام می گفتند: «خودتان اگر بیدار می شوید، بلند شوید و نماز بخوانید. اگر بیدار نشدید مقیّد باشید که ظهر، قبل از نماز ظهر و عصر، نماز صبح تان را قضا کنید.»
زمستان هم که بلند می شدیم و می رفتیم سر حوض که وضو بگیریم، اگر کمی آب گرم داشتند می گفتند بیایید با این آب گرم وضو بگیرید و اگر نبود که هیچ.
? عروس امام (ف.طباطبایی) :
برخورد امام با بچه ها بعد از سن تکلیف، تابع مسائل شرعی بود و در مسائل شرعی با کسی شوخی نداشتند. البته کاملا در چهارچوب بود. مثلا هیچ وقت صبح ها برای نماز بچه ها رو از خواب بیدار نمی کردند. معتقد بودند که خواب تکلیف ندارد. عقیده داشتند که پیش از رسیدن به تکلیف باید کارهای خوب و بد و مسائل شرعی را به بچه ها آموزش داد.
زندگی به سبک روح الله/ص۱۱۸٫۶۳٫۶۲
