بسم الله الرحمن الرحیم نامه ‏اى است از حسين بن على [ علیه السلام ] به گروه بسيار مؤمنين و مسلمين :
اما بعد، نامه ‏هاى شما را آخرين فرستادگان شما يعنى هانى و سعيد براى من آوردند .آنچه كه براى من شرح داده و يادآور شده ‏ايد دريافتم . سخن اكثريت شما اين بود كه ” براى ما امام و پيشوايى نيست و گفته‏ ايد كه به سوى شما حركت كنم ، و به اين وسيله خداوند ما را بر حق و هدايت گرد آورد ” ، و من هم اكنون برادر و پسر عمو و كسى كه در خاندانم مورد اطمينان بوده ، يعنى مسلم بن عقيل را به سوى شما گسيل مى ‏دارم . چنانچه وى در گزارش خود اطلاع دهد كه اكثريت مردم و افراد آگاه و صاحب نظر بر آنچه كه در نامه‏ هاى شما آمده و فرستادگان شما گفته‏ اند مطابق باشد ، انشاء الله تعالى به زودى به نزد شما خواهم آمد . به جان خودم سوگند ، امام و پيشوا كسى است كه در ميان مردم به كتاب خدا حكم كند و رفتارش توأم با عدل و داد باشد . از دين حق پيروى ، و خود را در آنچه مربوط به خدا و رضاى اوست نگهدارى كند.
و السلام .