يؤْتىِ الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ وَ مَن يُؤْتَ الحکمة فَقَدْ أُوتىِ َ خَيرًْا كَثِيرًا وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُوْلُواْ الْأَلْبَاب [بقره/۲۶۹]
ترجمه:
خدا دانش و حکمت را به هر کس بخواهد و شایسته بداند می دهد و به هر که دانش داده شود، خیر فراوانی داده شده است و جز خردمندان این حقایق را درک نمی کنند و متذکر نمی گردند.
ابوبصیر از حضرت صادق (علیه السلام) سئوال کرد که تفسیر این آیه که «هر کسی را حکمت داده شود، پس به او خیر بسیاری داده شده» به چه معناست؟ حضرت فرمودند: «حکمت؛ بندگی خدا و شناخت امام است.»
تفسیر نور الثقلین، ج۱، ص۲۸۷
الکافی، ج۱، ص۱۸۵
