اسب بی سوار و بی صاحب، وارد مزرعه ی مردم می شود، به هر طرفی که بخواهد می دَوَد؛ به این سو و آن سو می رود! اما اسبی که صاحب دارد «زمامش در دست صاحب است» پس در بیراهه حرکت نمی کند…

امروزه کشورهای قدرتمند جهان هم مثل اسب بی صاحب شده اند؛ از هر حیوانی خطرناک تر؛ زور و قدرت دارند و بر آنها هیچ کنترلی نیست!

انبیاء و ائمه آمدند تا انسان را بر نفس خود مسلط کنند. امام زمان (عج الله فرجه) نیز آخرین نفر از این سلسله ی نورانی است، او صاحب است؛ اگر ما مطیع ایشان باشیم، افسار نفس مان به دست مان خواهد بود.  آنوقت دیگر [این نفس] چَموشی نمی کند و آزار نمی دهد…