اصحاب خاص حضرت مهدی به دلیل آمادگیِ شان، به محض شنیدن ندای حضرت، همگی در مکه جمع می شوند. آنان به گونه ای آماده اند که اگر آب دستشان باشد، زمین گذاشته و به یاری امام می شتابند.
یادش بخیر.. مسلم بن عوسجه را می گویم؛ به سوی حمام بود که حبیب بن مظاهر با او روبرو شد. هنگامی که در جریان وضعیت امام زمانش قرار گرفت حتی به خانه برنگشت و هر دو به طرف کربلا رفتند.
به راستی اگر انسان هر صبح، فکرش این نباشد که «امروز، کدام کارِ امامَم زمین مانده تا من بردارم؟» به کجا خواهد رسید و به چه دلبسته؟! منتظران، بیکار یا بی توجه نیستند؛ باید دید کجای اردوگاه ایشان، خالی است تا همان جا را پر کنیم… آری! یاران عاشورایی، اینچنین هستند!
