به کاروان امام حسین، کسانی پیوستند که امید پیوستن شان نبود؛ همچون زهیر و حرّ ؛ زهیر : عثمانی بود و در صفین علیه حضرت علی علیه السلام شمشیر زده بود، و حرّ : فرمانده سپاه عمر سعد بود. از آن طرف هم کسانی به بهانه های متعددی به امام ملحق نشدند همچون ابوبکر بن عبدالرحمان، عبدالله بن عمر، حَرثمه، طِرِمّاح، یا حدود ۱۰۰۰ نفری که اگرچه پیوستند اما [مانند رفیق نیمه راه] یاری و همراهی شان تا شب عاشورا بیشتر نکشید!
یاران حضرت مهدی نیز [تا در دوران غیبت به سر می بریم] روی معرفت و عمل به دانسته هایمان کار کنیم و هشدار امام صادق علیه السلام را جدّی بگیریم که فرمودند: «هنگام قیام قائم، از امر ولایت او، [برخی] کسانی بیرون می روند که همیشه چنین به نظر می رسید از یارانش باشند! و از طرفی کسانی به امر ولایتش در می آیند که شبیهِ خورشید پرستان و ماه پرستانند!»
یارانِ شب تاسوعایی نباشیم…
غیبت نعمانی، ص۳۱۷
نینوا و انتظار (تاملی نو)، ص۷۰
