ابوخالد کابلی از امام باقر علیه السلام روایت فرموده که: وقتی قائم ظهور کند همه جا را سِیر نموده تا به «مُرّ» (واقع در منتهای کشور یمن) می رسد، در آنجا به ایشان می گویند: حاکمی که در مکه معیّن کرده بودید کشته شد! قائم از آنجا به مکه بر می گردد و قاتلین را می کشد و بیش از این کاری نمی کند.
سپس راه می افتد و مردم را دعوت به دین خدا می نماید، تا اینکه به سرزمین بیداء می رسد. در آنجا دو لشکر سفیانی قصد او می کنند ولی خداوند به زمین فرمان می دهد از زیر پای آنها فرو رود و آنها را ببلعد. این است معنای آیه شریفه
ولَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلَا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ [سبأ/۵۱]
و اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند می شود اما نمی توانند (از عذاب الهی) بگریزند و آنها را از جای نزدیکی (که حتی انتظارش را ندارند) می گیرند…
إثباث الهداة، ج۵، ص۱۹۰
الزام الناصب، ج۱، ص۸۴
