ملت فلسطین، ده ها سال، ساکت و آرام نشسته بود چون احساس می کرد نمی تواند. آن روزی که فکر توانستن در ملت فلسطین به وجود آمد، قیام کرد…

رنج می بَرَد، اما دارد پیش می رود. فرق است بین «ملتی که حرکتی نمی کند، سیلی هم نمی خورد، اما روز به روز عقب می نشیند! روز به روز بدبخت تر و زیر دست تر می شود! دلش هم خوش است که من سیلی نمی خورم!» با آن ملتی که «سختی را تحمل می کند، پایش به سنگ می خورد، خونی هم می شود؛ اما در راه به سمت موفقیت، به سمت سر منزل سعادت، به سمت عزت پیش می رود.»

ملت فلسطین امید پیدا کرد، حالا حرکت می کند و به جلو می رود و این حرکت به جلو تا هر وقت که وجود داشته باشد، باعث می شود که  درهای فرج به روی آنها باز باشد؛ و راه، قطعه قطعه طی خواهد شد تا ان شالله به هدف نهایی شان برسند…

امام خامنه ای ۱۳۸۴/۶/۲۹