دجال در لغت به معنای «روغن مالی کردن» یا «روشن کردن چیزی که باطن آن بی ارزش باشد» است و در اصطلاح به «فرد بسیار دروغگو، منافق و فریبکار» می گویند.
درباره دجال در کتب شیعه بسیار مختصر و مجمل پرداخته شده و احادیث کمی آمده؛ مفصل ترین حدیث را در “جلد دوم کتاب کمال الدین، صفحه ۵۲۵ و ۵۲۸ ” می توان دید. اما در منابع اهل سنت احادیث فراوانی از او، صفات، ویژگیها، خصوصیات ظاهری و قتل عام، مطرح شده است؛ مثلا در “صحاح سته” احادیث فراوانی درباره دجال یافت می شود، که بیشتر آنها از حیث سند، ضعیف و از حیث محتوی، قابل جمع نیست!
در صحیح بخاری از عایشه نقل شده: «شنیدم رسول خدا در نمازهایش از فتنه دجال به خدا پناه می بُرد.» (جلد۸، ص۱۰۳)
در سنن ابن ماجه از پیامبر نقل می کند: «همراه دجال، غذا و شراب است.» (جلد۲، ح۴۰۷۳)
