حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
«او [سالهای طولانی] در پنهان و غیبت از مردم به سر می برد؛ به گونه ای که اثر شناسان اثر قدمش را نیابند، گرچه در یافتن آن، فراوان تلاش کنند. پس گروهی در آن فتنه ها چونان شمشیرها صیقل می خورند. دیدگانشان با نور قرآن جلا داده شود و تفسیر قرآن در گوشهایشان طنین افکند، و جامهای حکمت در صبحگاهان و شامگاهان نوشانده شود.»
نهج البلاغه، خ۱۵۰، ترجمه معین الاسلام
منجی موعود از منظر نهج البلاغه، ص۶۱
