همه هستی برای بشر آفریده شده، و هدف از خلقت انسان، «شناخت خدا و بندگی» است. حالا آیا واقعا بندگی ما همانی است که موردنظر خداست؟!
ما سفره را پهن می کنیم برای اینکه مهمان غذا بخورد، اگر غذا نخورد، سفره را جمع می کنیم.
پس چرا خدا، سفره ی عالم رو جمع نمی کنه؟!
از امام صادق حدیث داریم «لَولا الحُجَّةُ لَساخَتِ الأرضُ بِأهلِها» اگر حجت خدا نباشد، زمین اهل خود را فرو می برد! (اصول کافی، ج۱، ص۳۳۴)
مثل اینکه سفره باز است و همه غذا می خورند و بعضی آن را اسراف می کنند! اما یک انسان محترم نشسته و مشغول غذا خوردن است، بنابراین صاحب خانه سفره را  به خاطر او جمع نمی کند. یا مثلا گاهی خادم مسجد می بیند همه رفته اند اما یک نفر مرد خدا مشغول عبادت است،  به خاطر او لامپ های مسجد را خاموش نمی کند!