روزی امام صادق به ابوحنیفه فرمودند: مرا خبر ده از کلام خدا که «سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِين؛ در این شهرها، شبها و روزها با ایمنی کامل سفر کنید» مقصود از این شهرها کدام نقاط است؟
ابوحنیفه گفت: تصور می کنم بین مکه و مدینه باشند. امام رو به اصحاب، فرمودند: شما می دانید بین مکه و مدینه راه امن نیست! چه بسا اموالی که به یغما بردند و جان هایی که گرفته شود. پس مقصودِ حق، این دِه و شهرها نمی باشد. ابوحنیفه ساکت شد.
امام فرمودند: ای ابوحنیفه! خبر ده مرا از فرموده خدا که «وَ مَن دَخَلَهُ کانَ آمِنا؛ کسی که داخل آن مکان شود در امان باشد» منظور از این مکان کجاست؟ ابوحنیفه گفت: مراد کعبه است. امام فرمودند: آیا میدانی حجّاج بن یوسف در کعبه منجنیق قرار داد و ابن زبیر را کشت، پس چطور ابن زبیر در امان قرار نگرفت؟ ابوحنیفه ساکت شد و بعد از اینکه مجلس را ترک کرد. شخصی از امام سئوال کرد: فدایت شوم، جواب این دو مساله چیست؟
حضرت فرمودند: مقصود از «سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِين» این است که با قائم ما اهل بیت سیر و مسافرت کنید که در ایمنی کامل می باشید و مراد از «وَ مَن دَخَلَهُ کانَ آمِنا» این است که هر کس با قائم ما بیعت کرده و در حزب آن حضرت باشد… البته از هر گزندی در امان است.
️علل الشرائع، ج۱، ص۹۱ – [سبأ/۱۸]
بحارالانوار، ج۲، ص۲۹۴
