دسته اول: اگرچه عزاداری و بزرگداشتِ قیام عاشورا را ترک نمی کنند و در مجالس شرکت می کنند اما زمینه ی هر گناهی هم که پیش آمد مرتکب می شوند! درکِ چنین فردی از قیام امام حسین، ناقصه.  دسته دوم دل پاکی دارند و خالصانه هم عزاداری می کنند اما متاسفانه اهدافِ عزاداری را به خوبی نمی شناسند!  گروه سوم کسانی اند که از جریان عاشورا چیزهای خوب و قابل توجهی می دانند و زندگیِ خود را با حرکت و اهداف امام حسین گِره زده اند، به حق و حق طلبی نزدیک ترند. عزاداری این دسته، صحیح و اثرگذارتر خواهد بود.

منتظران هم . . .

دسته اول مردمی که خودشون اهل فسق و خطا و هر غلطی هستند ولی به علت اینکه فطرتا دنبال آرامش حقیقی اند، لذا انتظار دولت امام زمان را می کِشند. خب این انتظار هم به اندازه ی خودش می تواند خوب باشد…  دسته دوم کسانی اند که اهل فسق و خطا و اینها نیستند اما به انتظار فرج، نگاهِ حداقلی دارند! اینها در غم فراق، گریه و اشک دارند، برای ظهور هم دعا می کنند و به دنبال یه چیزایی اند که بتوانند رضایت امام زمان را جلب کنند، عموم شیعیان و محبین حضرت اینطوری اند. و بالاخره  گروه سوم کسانی اند که «مثل عاشوراییان» علاوه بر خودسازی و دیگرسازی، تا پای جان برای مقابله با مستکبرین تلاش می کنند که در ۳۱۳ نفر، چنین روحیه ای به راحتی قابل مشاهده است…

حالا.. من مانده ام و این سه دسته! از کدامین دسته ام…