دست، کاری را انجام می دهد که مغز فرمان دهد.
در اینکه نقش و جایگاه امام زمان بعد از خدا چگونه است، بلاتشبیه مانند همین مثال است که: «دست، کاری را انجام می دهد که مغز فرمان دهد و از آن تَخَطّی نمی کند». به عنوان مثال، زمانی که چیزی به سمت چشم پرتاب شود، مغز فرمان می دهد دست برای حفاظت اقدام نماید و خود را فدای چشم کند. اینجا دست نمی گوید که چرا من باید خود را فدای چشم کنم و من آسیب ببینم تا او آسیب نبیند. دست “عبد محض” است.
در واقع همین است که او می شود یَدُ اللّه ، می شود عِینُ اللّه ، می شود اُذُن اللّه.
امام زمان (علیه السلام) می فرمایند: قلب ما ظرف مشیت الهی است، وقتی خدا چیزی را بخواهد ما هم می خواهیم. این یعنی اراده ای در طول اراده خدا.
[منبع:کانال تلگرامی مصاف]
