شکی نیست که جریان آفرینش از سوی خدای حکیم، هدفمند بوده است، همچنین خلقت انسان هم هدفی داشته که همانا «رسیدن به کمال» باشد، و تحقق آن با «شناختِ راه و راهنما» ارتباط تنگاتنگی دارد.
آیا با عقل به تنهایی می‌شود به شناخت کامل رسید؟ آیا با عقل به تنهایی می‌شود تمام جوانب مادی، معنوی، فردی و اجتماعی انسانها را تشخیص داد؟ آیا با عقل به تنهایی می‌توان روح و آخرت را فهمید؟ چقدر تاریخ بشر، قانون گذاری های متعددی را شاهد بوده که به دلایل نقص و نارسایی، آن برنامه ها لغو شده و یا تغییر پیدا کرده!
مهم تر اینکه: بدیهی است که تحقق این هدف برای انسانی که هم عقل دارد هم شهوت، و در انتخاب خوشبختی یا بدبختی اختیار دارد، بدون فرستادن راهنما از جانب خدای سبحان ممکن نیست!
اگر خداوند حکیم است [که هست] و سبحان و پاک از هرگونه عیب و نقصی است [که هست]، پس حتما راهنما یی برای کمک به انسانها قرار داده
