فلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ [انعام/۴۴]
ترجمه:
پس چون آنچه را كه بدان توصیه شده بودند فراموش كردند! درهاى هر چيزى [از نعمتها] را بر آنان گشوديم تا هنگامى كه به آنچه داده شده بودند شاد گرديدند، ناگهان [گريبان] آنان را گرفتيم و يكباره نوميد شدند!
امام باقر علیه السلام فرمودند: منظور خداوند از «آنچه به ایشان یادآوری شده بود فراموش کردند» این است که چون ولایت حضرت علی را وا گذاشتند با اینکه به آن مامور شده بودند، درهای همه چیز را بر آنان گشودیم… مغرور و شادمان شدند (و به آن دل بستند) ناگهان آنها را گرفتیم (و سخت مجازات کردیم) در این هنگام همگی مأیوس شدند به واسطه قیام حضرت قائم (علیه السلام)…
کلیدواژه آیات مهدوی، روضاتی، ص۱۲۸
بحار الانوار، ج۳۵، ص۳۷۱
