فرض کنید چراغی را برای روشنایی و گرما بخشی، نزد کودکی می گذارید؛ اما او از سر نادانی به آن سنگ می زند! شما هم برای اینکه به چراغ آسیبی نرسد آن را بر می دارید…
برداشتن چراغ، دلیل ترس و ناتوانی شما در برابر کودک نیست! به عبارتی دیگر؛ شما از قدرت او نمی ترسید. بلکه از «خطا و اشتباه او» چنین می کنید! این «نادانی و ضعف کودک» است که مانع بهره گیری از نور و حرارت آن شده!
حکایتِ “خدا، امام زمان(علیه السلام) و من” در دوران غیبت..
باید بزرگ شوم؛ إنَّ أکرَمَکُم عِندَ اللّٰه أتقاکُم..
