«چرا پنجاه سال پس از وفات پیامبر، کار کشور اسلامی به جایی رسیده باشد که همین مردم مسلمان؛ از وزیرشان، امیرشان، سردارشان، عالمشان، قاضی شان و قاری شان در کوفه و کربلا جمع بشوند و جگرگوشه همین پیغمبر را با آن وَضعِ فَجیع به خاک و خون بکشند؟!» [مقام معظم رهبری۷۵/۳/۲۰]
حدیث داریم: این آیه درباره امام حسین و حضرت مهدی (علیهماالسلام) نازل شده؛ مقتول حسین و ولیّ او قائم است؛ در قتل اسراف نکند یعنی غیر قاتل را نخواهد کشت… از امام رضا پرسیدند: چرا قائم، نوادگان قاتلان سیدالشهداء را که غیر قاتلان او هستند به قتل می رساند؟ درحالیکه خداوند می فرماید: هیچ گنهکاری گناه دیگری را بر دوش نمی کِشد؟
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «حسین علیه السلام با اصحابش می آید و هفتاد پیامبر آنان را همراهی می کنند؛ چنان که همراه حضرت موسی، هفتاد نفر فرستاده شدند.
آنگاه حضرت قائم (علیه السلام) انگشتر را به وی می سپارد. [پس از پایان عمر مبارک حضرت] امام حسین ایشان را غسل می دهد و کفن می کند، حنوط کرده و در قبر می گذارد.»
آقا صاحب الزمان (علیه السلام) وقتی تشریف فرما بشوند یک شخصیت جهانی هستند؛ همه ی جهان مخاطب ایشان هستند… خطاب می کنند: «الا یا اهل العالَم…»، آیا امام زمان حرفی می زنند که همه عالَم نفهمند؟! نمی شود یک شخصیت جهانی حرفی بزند که مردم جهان نفهمند! باید حرفی باشد که همه درک کنند.
چرا این رسم (پیاده روی اربعین)، الان این قدر بین مردم پا گرفته؟!
در اینجا مناسب است به تحلیل امام (ره) در دوران دفاع مقدس اشاره کنیم: این دل‌ها متحول شده و جوانانی که “قبل از انقلاب می‌خواستند آنها را به فساد بکشانند” الان آرزوی شهادت می‌کنند و این تحول از علائم ظهور است.
حالا بیاییم به عصر خودمان؛ یکی از موانع ظهور همین «عدم بصیرت، تحجر و عقب ماندگی فکری» و «غرق شدنِ گروه های مخالف در جهالت های خودشان!» است. چهره هایی همچون القاعده در افغانستان، سپاه صحابه در پاکستان، بوکو حرام در نیجریه، جند الشیطان در ایران، جبهه النصره در سوریه و داعش در عراق و سوریه… [متاسفانه این جریان در آخرالزمان و قبل از ظهور هم به شکل های مختلف خودش را نشان می دهد]
نشانه‌ها و سمبل‌های انتظار ظهور حضرت در مظاهر حسينی، جلوه‌های گوناگونی دارد؛ مثلا می توان به پرچم سرخ رنگی که بالای گنبد امام حسین (علیه السلام) در حال اهتزار است اشاره کرد. اهتزاز پرچم سرخ در قبايل عرب مفهوم خاصی دارد از جمله ی آن اينکه جنگ هنوز ادامه دارد…
تجمع بیست و چند میلیونی مسلمانان برای یک نفر، آن هم در کشور بحران زده عراق، و در چند کیلومتری داعش، پذیرایی شبانه روزی از آن همه زائر بصورت رایگان! و تحمل سختی های فراوان توسط زائرین! باعث شد تا رسانه های دنیا مجبور شوند دیگر به این حقیقت اقرار کنند…
تا آنجایی که روزنامه “هافینگتن پست” در تحلیلش اینطور نوشت: «حسین کیست؟ سئوالی با این عمق که می تواند باعث شود افراد، دین خود را تغییر دهند، تنها زمانی می تواند پاسخ داده شود که شما با پای پیاده به حرم حسین رفته باشید»
امام زمان فرزندِ امام حسین است. کربلا محلِ گمشده هاست و هر چه گم شده است در آن پیدا می شود؛ اگر غدیر و مهدویت گم گشته، در کربلا یافت می شود! حرکت به سوی کربلا؛ مساوی است با دعای ندبه؛ مساوی است با خطبه ی زینب، و سوره یوسف و حرکت انبیا به سوی مهدویت…
(سلام الله علیهم اجمعین)
اربعین درعمل شباهتهایی با آن حرکت امام زمان (عجل الله فرجه) دارد؛ وقتی انسان وارد این فضا می شود احساس امنیت می کند. در این مسیر هیچ کس غصه آب و نان و استراحت ندارد؛ فراوانی غذا، حسّ سیری، عدم نگرانی از گرسنگی… انگار تمرینی ست برای پس از ظهور!
