ربِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ، قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِين، إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ [حجر/۳۶-۳۸]
{پروردگارا مهلتم بده تا روزی که مبعوث شوند. خداوند فرمود: تو مهلت داری تا روز و وقت معلوم}
وهب میگه از امام صادق (علیه السلام) درباره گفته ی ابلیس پرسیدم که: قربانتان شوم “وقت معلوم” چه روزی است؟
أتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ… [نحل/۱]
{فرمان خدا به زودی فرا می رسد، پس برای آن عجله نکنید…}
امام صادق (علیه السلام) در معنای این آیه فرمودند: [فرمان خدا] آن امر ماست؛ یعنی قیام قائم ما اهل بیت، که خداوند دستور داده در آن شتابجویی نشود… خداوند او را با سه لشکر از فرشتگان، مؤمنان و هراس [در دل دشمنان]، پشتیبانی فرماید…
امام صادق علیه السلام فرمودند : هنگام قیام قائم ما، خدا جمعی از شیعیان مان را، در حالی که قبضه ی شمشیر بر دوش نهاده اند محشور فرماید. وقتی این خبر به شیعیان ما که در آن وقت زنده اند برسد، به یکدیگر بشارت دهند که : فلان و فلان و فلان از قبرهایشان محشور شده و در رکاب حضرت قائم اند.
از طرفی اما تا این خبر به عده ای از دشمنان ما رسد می گویند: «ای گروه شیعه! شما چقدر دروغ می گویید؟! نه به خدا، اینها زنده نشده اند و تا قیامت هم زنده نمی شوند!»
{و آن کس که مظلوم کشته شده، برای وَلیّش سُلطه (و حق قصاص) قرار دادیم. اما در قتل اسراف نکند، چرا که او مورد حمایت است}
امام باقر علیه السلام فرمودند: منظور از «مَن قُتِلَ مَظلوما» حسین بن علی علیه السلام است و بقیه ی آیه، امام زمان علیه السلام است که نامش در آیه منصور می باشد، چنان که خداوند احمد و محمد را «محمود» و عیسی را «مسیح» خوانده است.
يوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ… [إسراء/۷۱]
(به یاد آورید) روزی که هر گروهی را با امام و پیشوایشان می خوانیم… به اندازه ی رشته ی شکاف هسته ی خرمایی به آنان ستم نمی شود!
از حضرت رضا علیه السلام آمده که پیامبر درباره این آیه فرمودند: در روز قیامت، هر گروهی به نام امام زمان، کتاب خدا و سنت پیامبرشان فرا خوانده می شوند.
حرام است بر شهرها و آبادیهایی که [بر اثر گناه] نابودشان کردیم [به دنیا برگردند]، آنها هرگز باز نخواهند گشت!
استدلال:
در اینکه “قیامت، همه بر می گردند” هیچ شکی نیست – چه هلاک شده باشند چه نشده باشند – پس اینکه می فرماید: «آنهایی که هلاک شدند بر نمی گردند» منظور در زمان قیامت نیست، بلکه منظور زمان رجعت است. امام صادق علیه السلام فرمودند: هر شهری که خداوند اهلش را به عذاب هلاک کرد، در رجعت باز نخواهند گشت…
در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته ام وارث زمین خواهند شد.» / امام باقر علیه السلام درباره این آیه فرمودند: آنان اصحاب حضرت مهدی عجل الله فرجه در آخرالزّمان هستند.
{ و چه بسیار چاه پر آب که بی صاحب ماند و چه بسیار قصرهای محکم و مرتفع! }
این، مثالی برای آل محمد علیهم السلام است؛ «بِئْرٍ مُعَطَّلَة» چاهی است که آب از آن برداشته نشود! و آن امامی است که غائب باشد که از نور علم او استفاده نمی شود تا وقت ظهور. و «قَصْرٍ مَشِيد» یعنی کاخ بلند، که مَثَل است برای امیرالمؤمنین و ائمه علیهم السلام و فضائل منتشر شده ی آنها در جهان.
جابر میگه رفتم مسجد کوفه، دیدم حضرت علی علیه السلام با انگشت چیزی می نویسد و لبخند به لب دارد. عرض کردم: یا امیرالمؤمنین! چه شده؟ حضرت فرمودند: در شگفتم از کسی که این آیه را می خواند ولی به طور شایسته و بایسته به معنای آن معرفت ندارد! گفتم: کدام آیه؟ حضرت فرمودند؟
️ اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاة، …
خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند وعده می دهد که قطعا آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد همانگونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین بخشید و دینی را که برای آنان پسندیده پابرجا و ریشه دار خواهد ساخت و ترسشان را به امنیت مبدّل می نماید.
عبدالله بن سنان درباره ی این آیه از امام صادق پرسید، حضرت فرمودند: این آیه درباره ی علی بن ابیطالب و امامان از فرزندان اوست و منظور از «وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُم…» همان وعده ی خداست که درباره حضرت قائم علیه السلام و یارانش می باشد.
پیامبر فرمودند: هر که دوست دارد به دین من چنگ زند و پس از من بر کشتی نجات سوار گردد، از علی بن ابیطالب پیروی کند… هر که علی را یاری کند در روز حساب، خدا یاری اش خواهد کرد و حجتش را هنگام بازجویی به وی تلقین خواهد نمود…
{کسی که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد…}
امام باقر علیه السلام فرمودند: این آیه درباره قائم ما نازل شده، هنگامی که قیام می کند عمامه بر سر می نهد و کنار مقام ابراهیم نماز می گزارد، به درگاه خدا تضرع می نماید و از آن موقع پرچم او در اهتزاز خواهد بود. ( در روایتی آمده: آنقدر به درگاه خدا ناله می زند که غش کرده و روی زمین می افتد…)
حکیمه (دختر امام جواد) می فرماید: روز هفتم از میلاد حضرت مهدی، نزد امام عسکری بودم، ایشان به فرزندشان فرمودند: «پسرم! سخن بگوی» و او گفت: أشهَدُ أن لا إلهَ إلّا اللّه و درود بر محمد و امیرالمؤمنین و ائمه طاهرین فرستاد تا آنجا که به نام پدرش رسید سپس فرمود:
و ما اراده می کنیم که بر مستضعفان زمین منّت نهاده و آنان را ائمه و وارثین قرار دهیم.
ولَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ… [لقمان/۱۲]
امام صادق علیه السلام فرمودند: اینکه خداوند فرموده «به لقمان حکمت آموختیم…» یعنی به او شناخت و معرفت امام زمانش را عطا نمودیم.
آیا ندیدی خدا آنچه در آسمانها و زمین است، مُسَخّر شما کرده، و نعمت های آشکار و پنهان خود را به طور فراوان بر شما ارزانی داشته؟! ولی بعضی مردم بدون هیچ دانش و هدایت و کتابِ روشنگری، درباره ی خدا مجادله ی کنند! [لقمان/۲۰]
روزی امام صادق به ابوحنیفه فرمودند: مرا خبر ده از کلام خدا که «سِيرُوا فِيهَا لَيَالِيَ وَأَيَّامًا آمِنِين؛ در این شهرها، شبها و روزها با ایمنی کامل سفر کنید» مقصود از این شهرها کدام نقاط است؟
ابوخالد کابلی از امام باقر علیه السلام روایت فرموده که: وقتی قائم ظهور کند همه جا را سِیر نموده تا به «مُرّ» (واقع در منتهای کشور یمن) می رسد، در آنجا به ایشان می گویند: حاکمی که در مکه معیّن کرده بودید کشته شد! قائم از آنجا به مکه بر می گردد و قاتلین را می کشد و بیش از این کاری نمی کند.
{در برابر آنچه می گویند شکیبا باش و به خاطر بیاور بنده ی ما داوود صاحب قدرت را، که او بسیار توبه کننده بود.}
ابوبصیر میگه امام صادق علیه السلام درباره این آیه فرمودند: «اِصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُون» یعنی ای محمّد! بر تکذیب آنها صبر کن، من انتقام خواهم گرفت به وسیله ی مَردی از نژاد تو، و او همان قائم من است که مسلط نموده ام او را بر خون ستمگران.
قالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَيْنِ وَأَحْيَيْتَنَا اثْنَتَيْنِ…[غافر/۱۱]
آنها می‌گویند: پروردگارا! ما را دوبار میراندی و دوبار زنده کردی…
علی بن ابراهیم در تفسیر آیه بالا میگه امام صادق (علیه السلام) فرمودند: این آیه درباره رجعت است.
و کسی که بعد از مظلوم شدن یاری طلبد، ایرادی بر او نیست!
جابر جعفی از حضرت باقر علیه السلام روایت کرده که این آیه در شأن حضرت قائم است که وقتی قیام کند، انتقام خواهد گرفت از بنی امیّه و از آنها که دشمنی نموده اند.
ابوهریره میگه از پیامبر راجع به این آیه که «و آن را گفتاری پاینده در فرزندان وی نهاد» پرسیدم؟ ایشان فرمودند: امامت را در فرزندان حسین قرار داد، از صُلب او نُه نفر از امامان خواهند آمد و از آنهاست مهدی این امت. (سپس فرمودند) اگر مردی بین رکن و مقام همچنان سر پا بایستد، سپس خدا را با دشمنی اهل بیت من ملاقات کند، داخل آتش خواهد شد.
برای خدا ودایع (و امانتهای) مومنین در اصلاب قوم کافر و منافق وجود دارد و علی علیه السلام پدرانشان را نمی کشت تا آنکه آن ودایع خارج شوند… قائم ما اهل بیت نیز چنین است، ظهور نمی کند تا آنکه ودایع خدای تعالی ظاهر شوند، وقتی ظاهر گشتند بر آنان که باید غلبه می کند و نابودشان می سازد.
علی بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام روایت کرده که حضرت فرمودند: منادی به نام قائم و پدرش ندا می دهد و صیحه در این آیه صدای_آسمانی است که در روز خروج حضرت قائم علیه السلام شنیده می شود.
هنگامی که حضرت قائم علیه السلام قیام کند، خداوند به او علم سیما شناسی عطا می کند (پس از چهره مجرمان، آنها را می شناسد و با ایشان برخورد می کند)…
امام صادق علیه السلام فرمودند: این آیه که «نباشید مانند کسانی که از پیش به آنان کتاب داده شد و روزگار_طولانی بر آنان گذشت، دلهایشان سخت شد و بیشتر آنان از عقیده ی خود دست برداشتند» درباره ی مردم زمان غیبت نازل شده و منظور از روزگار؛ روزگار غیبت است، سپس خدا می فرماید: «همانا خداوند زمین را پس از مرگش زنده می سازد…»
امام باقر علیه السلام فرمودند: «منظور از فتح، فتح قائم آل محمد علیهم السلام است در دنیا.»
مشرکین و کافران خواهند گفت: “ما تو را نمی شناسیم و تو از اولاد فاطمه نیستی” همان طوری که مشرکین به پیامبر می گفتند!
گاهی می پرسند مگر می شود امام زمان ما را بشناسد اما ما او را نشناسیم؟ آری…..
گاهی برای به هوش آمدنِ انسانی که بی هوش شده، یا برای بیدار ماندنش، به او سیلی می زنند، بعضی مصیبتها سیلیِ خداوند هستند. آن که مُرده است هیچ گاه سیلی نخواهد خورد!
امام باقر علیه السلام فرمودند: «تَمامُ الحَجّ لِقاءُ الإمامِ؛ از موجبات تمامیت حج، دیدار امام است.
توجه به امام؛ یاری و اطاعت پذیری از ایشان، از فلسفه های حج است.
حج فقط دور زدن و خم و راست شدن نیست، که باید بسیج جهانی باشد برای مبارزه و برخورد با ابلیس و ابلیسیان…
