ربِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ، قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِين، إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ [حجر/۳۶-۳۸]
{پروردگارا مهلتم بده تا روزی که مبعوث شوند. خداوند فرمود: تو مهلت داری تا روز و وقت معلوم}
وهب میگه از امام صادق (علیه السلام) درباره گفته ی ابلیس پرسیدم که: قربانتان شوم “وقت معلوم” چه روزی است؟
أتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ… [نحل/۱]
{فرمان خدا به زودی فرا می رسد، پس برای آن عجله نکنید…}
امام صادق (علیه السلام) در معنای این آیه فرمودند: [فرمان خدا] آن امر ماست؛ یعنی قیام قائم ما اهل بیت، که خداوند دستور داده در آن شتابجویی نشود… خداوند او را با سه لشکر از فرشتگان، مؤمنان و هراس [در دل دشمنان]، پشتیبانی فرماید…
امام صادق علیه السلام فرمودند : هنگام قیام قائم ما، خدا جمعی از شیعیان مان را، در حالی که قبضه ی شمشیر بر دوش نهاده اند محشور فرماید. وقتی این خبر به شیعیان ما که در آن وقت زنده اند برسد، به یکدیگر بشارت دهند که : فلان و فلان و فلان از قبرهایشان محشور شده و در رکاب حضرت قائم اند.
از طرفی اما تا این خبر به عده ای از دشمنان ما رسد می گویند: «ای گروه شیعه! شما چقدر دروغ می گویید؟! نه به خدا، اینها زنده نشده اند و تا قیامت هم زنده نمی شوند!»
{و آن کس که مظلوم کشته شده، برای وَلیّش سُلطه (و حق قصاص) قرار دادیم. اما در قتل اسراف نکند، چرا که او مورد حمایت است}
امام باقر علیه السلام فرمودند: منظور از «مَن قُتِلَ مَظلوما» حسین بن علی علیه السلام است و بقیه ی آیه، امام زمان علیه السلام است که نامش در آیه منصور می باشد، چنان که خداوند احمد و محمد را «محمود» و عیسی را «مسیح» خوانده است.
يوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ… [إسراء/۷۱]
(به یاد آورید) روزی که هر گروهی را با امام و پیشوایشان می خوانیم… به اندازه ی رشته ی شکاف هسته ی خرمایی به آنان ستم نمی شود!
از حضرت رضا علیه السلام آمده که پیامبر درباره این آیه فرمودند: در روز قیامت، هر گروهی به نام امام زمان، کتاب خدا و سنت پیامبرشان فرا خوانده می شوند.
حرام است بر شهرها و آبادیهایی که [بر اثر گناه] نابودشان کردیم [به دنیا برگردند]، آنها هرگز باز نخواهند گشت!
استدلال:
در اینکه “قیامت، همه بر می گردند” هیچ شکی نیست – چه هلاک شده باشند چه نشده باشند – پس اینکه می فرماید: «آنهایی که هلاک شدند بر نمی گردند» منظور در زمان قیامت نیست، بلکه منظور زمان رجعت است. امام صادق علیه السلام فرمودند: هر شهری که خداوند اهلش را به عذاب هلاک کرد، در رجعت باز نخواهند گشت…
در زبور بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته ام وارث زمین خواهند شد.» / امام باقر علیه السلام درباره این آیه فرمودند: آنان اصحاب حضرت مهدی عجل الله فرجه در آخرالزّمان هستند.
{ و چه بسیار چاه پر آب که بی صاحب ماند و چه بسیار قصرهای محکم و مرتفع! }
این، مثالی برای آل محمد علیهم السلام است؛ «بِئْرٍ مُعَطَّلَة» چاهی است که آب از آن برداشته نشود! و آن امامی است که غائب باشد که از نور علم او استفاده نمی شود تا وقت ظهور. و «قَصْرٍ مَشِيد» یعنی کاخ بلند، که مَثَل است برای امیرالمؤمنین و ائمه علیهم السلام و فضائل منتشر شده ی آنها در جهان.
جابر میگه رفتم مسجد کوفه، دیدم حضرت علی علیه السلام با انگشت چیزی می نویسد و لبخند به لب دارد. عرض کردم: یا امیرالمؤمنین! چه شده؟ حضرت فرمودند: در شگفتم از کسی که این آیه را می خواند ولی به طور شایسته و بایسته به معنای آن معرفت ندارد! گفتم: کدام آیه؟ حضرت فرمودند؟
️ اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاة، …
خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند وعده می دهد که قطعا آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد همانگونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین بخشید و دینی را که برای آنان پسندیده پابرجا و ریشه دار خواهد ساخت و ترسشان را به امنیت مبدّل می نماید.
عبدالله بن سنان درباره ی این آیه از امام صادق پرسید، حضرت فرمودند: این آیه درباره ی علی بن ابیطالب و امامان از فرزندان اوست و منظور از «وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُم…» همان وعده ی خداست که درباره حضرت قائم علیه السلام و یارانش می باشد.
