آیا میدانید «غَضا» چیه؟!
پیامبر اکرم فرمود: « پروردگارا برادرانم را به من نشان بده! اصحاب گفتند مگر ما برادران تان نیستیم؟! حضرت فرمود: نه! شما اصحاب من هستید، برادران من، آن مردمی در آخرالزمان هستند که به من ایمان می آورند با اینکه مرا ندیده اند.
خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان، پیش از آنکه از صُلب پدران و از رحم مادرانشان بیرون بیایند، به من شناسانده است. ثابت ماندن یکی از آنها بر دینش… مانند کسی است که پاره ای از آتش چوبِ درختِ غضا را در دست نگه دارد! »
راوی میگه از امام صادق (علیه السلام) درباره نشانه های[حتمی] ظهور پرسیدم که آیا به طول می انجامد؟ ایشان فرمودند: نه، آن مانند رشته ی منظمی به دنبال هم خواهد بود.
غیبت نعمانی، ص۳۰۷
طبق روایتی از حضرت علی(علیه السلام)، ایشان فرمودند: یاران امام مهدی، مانند ابرهای پاییزی جمع می شوند. [بحار، ج۵۱، ص۶۶۳]
آیا میدانید علت این تمثیل چیست؟!
این تمثیل، حداقل نشانگر ۳چیز است:
۱- سرعت گردهمایی و آثار سازنده ی آن [چنان که ابرهای پاییزی از سرعت قابل توجهی برخوردارند]
۲- مغز و محتوا داشتن یاران و به اصطلاح طبل تو خالی نبودن! [از «باران زا» بودن ابرهای پاییزی میتوان این نکته را دریافت نمود]
۳- عدم دلبستگی به ماده و زمین [گرچه ابرها از زمین برمی خیزند اما زمین گیر نیستند!]
امام مهدی(علیه السلام) واسطه فیض است. همانطور که یک لامپ کوچک ! نمی تواند مستقیما به نیروگاه متصل شود و به یک ترانس نیاز دارد؛ ما هم نمی توانیم فیض را مستقیم از خداوند متعال بگیریم و به واسطه نیاز داریم که این واسطه «امام» است.
بیُمنِهٕ رُزِقَ الوَریٰ… از برکت او، بندگان روزی یافته اند…
وقتی زمین [ یعنی نوع مردم]
به خورشید [یعنی امام]
پشت کند، شب می شود و وقتی رو کند روز می شود و نور همه جا را فرا می گیرد. دوره ی غیبت امام زمان(عج الله فرجه) هم مانند شب است! در شب، نور خورشید به ماه می تابد و ماه از نور آن استفاده می کند؛ پس نور ماه از خورشید است. امام خمینی مانند مهتابی در شب غیبت بود…
«تحقق حکومت جهانی مهدوی» با آن همه عظمت و کرامت، به رهبری امام زمان(علیه السلام) که بیش از هزار و صد سال در پس پرده ی غیبت است، باید فرودگاهی محکم داشته باشد تا بتواند فرود بیاید. فرودگاه مطمئن همان زمینه های ظهور حضرت است که باید از هر نظر فراهم باشد…
هنگام شب، آیا منتظرانِ طلوعِ خورشید، در تاریکی به سر می برند؟!
در زمستان، آیا منتظرانِ فرا رسیدنِ بهار، در سرما به سر می برند؟!
فراهم کردن نور درشب و گرما در زمستان، هر دو در مسیر خورشید و بهار است؛ در دوران غیبتش باید در پی زمینه سازی باشیم؛ آن هم زمینه هایی از جنس و در مسیر جریانات پس از ظهور…
فرض کنید چراغی را برای روشنایی و گرما بخشی، نزد کودکی می گذارید؛ اما او از سر نادانی به آن سنگ می زند! شما هم برای اینکه به چراغ آسیبی نرسد آن را بر می دارید…
برداشتن چراغ، دلیل ترس و ناتوانی شما در برابر کودک نیست! به عبارتی دیگر؛ شما از قدرت او نمی ترسید. بلکه از «خطا و اشتباه او» چنین می کنید! این «نادانی و ضعف کودک» است که مانع بهره گیری از نور و حرارت آن شده!
معنای «انتظار اولاد» این نیست که درد زایمان را نکشیم؛ معنای «انتظار مدال قهرمانی» این نیست که تمرین های سخت ننماییم؛ معنای «انتظار قُلّه» این نیست که زحمت صعود را نکشیم! معنای «انتظار خورشید» این نیست که در تاریکی بمانیم و از سرما یخ بزنیم…
«انتظار» صرفا یک حالت قلبی نیست، یک عملیات است.
داستان ما و امام زمان(علیه السلام) داستان چاله ای در همسایگی دریاست.
[ضمن اینکه چاله نباید خود را بزرگ پندارد] اگر این چاله از راهِ جویی به دریا متصل و مرتبط بود (هر چند باریک)، نباید کسی از آن کم کند که از دریا کاسته و اگر کسی بر آن بیفزاید بر دریا افزوده است.
شما یک فِلَش را در نظر بگیرید. یک فلزی که یک سانت در یک سانت بیشتر حجم ندارد، به محض اتصال به کامپیوتر می توان اطلاعات را به آن منتقل کرد و حتی اطلاعات یک کتابخانه را در آن جای داد.
حالا اگر برای کسی سئوال باشد که امام زمان (علیه السلام) چگونه در کودکی به امامت رسید؟ می گوییم «این فِلَش که ساخته دست انسان است می تواند اطلاعات بسیاری را به محض اتصال، دریافت و ذخیره کند. حال، آیا خداوند نمی تواند علم را از امام به فرزندش منتقل نماید؟!»
قبل از شروع هر مسابقه ای، تمرین می کنند تا در میدان مسابقه موفق شده و مدال بگیرند. اکنون ما هم با گوش سپردن به حرف رهبر در انقلاب اسلامی ایران، تمرین می کنیم تا در عصر ظهور پیرو و تسلیم امر امام زمان(علیه السلام) باشیم؛
در حقیقت «دوران غیبت کبری» دوران تمرین اطاعت و ولایت پذیری است؛ ( مُشت، نشانه ی خَروار )
در مهمانی وقتی شربت، شیرینی، شکلات یا چیز دیگری به بچه های مؤدب تعارف می کنند، آنها قبل از آنکه چیزی بردارند، به پدر نگاه می کنند و از نگاه او می فهمند که چه چیزی بردارند یا چه چیزی بر ندارند!
ما نیز نباید به هیچ کاری اقدام کنیم، مگر اینکه بدانیم رضایت امام زمان(علیه السلام) در آن هست یا نه؟ چرا که رضایت او؛ رضایت خداست.
قرآن؛ کتاب درسی مسلمان هاست و اهل بیت(علیهم السلام) معلم این کتاب. ان شالله با ظهور امام زمان(علیه السلام) دوباره معلم بر سر کلاس می آید و برنامه های آموزشی همه یک دست می شوند، آنگاه رُشد را بهتر و بیشتر احساس خواهیم نمود…
اسب بی سوار و بی صاحب، وارد مزرعه ی مردم می شود، به هر طرفی که بخواهد می دَوَد؛ به این سو و آن سو می رود! اما اسبی که صاحب دارد «زمامش در دست صاحب است» پس در بیراهه حرکت نمی کند…
امروزه کشورهای قدرتمند جهان هم مثل اسب بی صاحب شده اند؛ از هر حیوانی خطرناک تر؛ زور و قدرت دارند و بر آنها هیچ کنترلی نیست!
ما در دوران غیبت مانند کاروانی هستیم که در سنگلاخ ها، درّه ها و کویرهای خشک و وحشتناک، سالهای زیادی با زحمت و سرعت آهسته حرکت کرده ایم تا خودمان را به «جاده بزرگ و آسفالته اتوبان» برسانیم، آنگاه حرکتِ تازه می شود…
به عبارتی «این جاده ی اتوبان» را امام زمان(عج الله فرجه) افتتاح خواهد نمود و بشر، زندگی تازه خود را در زمان ظهور آغاز خواهد کرد؛ سرعت رشد علمی و عملی همه جانبه…
یک نفر داخل برج مراقبت نشسته و به هواپیماها میگه «تو بر روی فلان باند بنشین» به اون هواپیمای دیگه میگه «الان وارد باند نشو» یا مثلا به هواپیمایی که از شهر دیگه ای آمده میگه «آنجا بنشین»، «تو بایست، تو برو، تو در فلان ارتفاع حرکت کن…»
به عبارتی، در موضوع مهم و حساس مهدویت هم برج مراقبت نیازه؛ باید اتاقی باشه تا ضمن رصد همه برنامه های مهدوی، طرح و برنامه هم برای مراکز مهدوی داشته باشه.
آیا از قلب هستی می دانید؟!
بدن انسان از میلیاردها سلول تشکیل شده که تمام این سلول ها در سراسر بدن به یک مرکز فرماندهی متصل هستند و با آن ارتباط دارند، به همین دلیل اگر سر سوزنی به سرانگشتان خود ضربه بزنید، فورا مرکز فرماندهی متوجه آن (حسّ درد) می شود!
اگر کسی به شما بگوید: «من، تو و سنگ را دوست دارم» به شما توهین کرده! اگر بگوید «از غذایی که تهیه کرده ام شما بخورید گربه هم می خورد» این هم توهین است! کبوتر با کبوتر، باز با باز…
قراردادن هر کس و هر چیز کنار امام زمان(علیه السلام) توهین به مقام خلیفة اللهی است! [ضمن احترام به انسانها] بین انسانها هیچ کسی را در مقام او ندانیم؛ زیرا که خلیفه خدا، تنها اوست.
«پستانک بزرگ» برای بستن دهن مردم!!
انسانها فطرتا به تشکیلات واحد و یکپارچه حکومتی نیاز دارند که طرفدار حقوق انسان ها باشد؛ بشر میداند که ظلم بد است و باید کره زمین یک صاحب مناسبی داشته باشد!
«سازمان ملل» می گوید “بیا آن امنیتی که می خواهی، من برایت ایجاد کنم.” اَبَرقدرت ها این احساس نیاز مردم به «امنیت جهانی» را میدانند، برای همین «شورای امنیت و سازمان ملل» ساخته اند.
کدام مهم تر است؟!!!
اگر قطاری بخواهد به مقصد برسد، وجود یه آیتم هایی ضروری است؛ از جمله واگن، ریل، سوخت، لوکوموتیو، لوکوموتیوران، عدم مانع در مسیر [مثل ریزش سنگ ها و غیره…] همچنین بعضی قطارها دود و سوت نیز دارند که علامت نزدیک شدنشان به مقصد است.
دود و سوت؛ همچون علائم ظهورند، ولی آنچه شرط رسیدن قطار به مقصد است وجود واگن، ریل، سوخت، لوکوموتیو و این قبیل چیزهاست!
طول عمر امام مهدی علیه السلام
استاد قرائتی :
معمولا موی ابرو و مژه، ده ها سال ثابت است و رشدی ندارد، در حالیکه موی سر و صورت [که با فاصله چهار انگشت، در کنار آن است] هر لحظه در حال رشد و تغییر است. هر دو از یک پوست، گوشت، خون، غذا و اکسیژن تغذیه می کنند؛ اما خداوند اراده کرده یک مو ثابت و در کنار آن موی دیگر متغیّر باشد. عمر امام مهدی نیز اینگونه است.
برخی می پرسند امام مهدی(علیه السلام) با این تکنولوژی جدید چه می کند؟ [به عنوان مثال] شما بگویید امام خمینی چه کرد؟ همه خلبان هایی که زمان شاه در آمریکا آموزش دیده بودند، آمدند و تخصص خود را در اختیار امام خمینی گذاشتند.
پس از ظهور نیز : ۱- اکتشافاتی با اشاره ایشان انجام می شود. ۲- مخترعاتی که تخصص خود را در اختیار ایشان قرار می دهند یا اینکه از تخصص یا علم حضرت بهره می گیرند. ۳- سطح فکری مردم بالا می رود. ۴- امدادهای غیبی و … هم می باشد.
چرا بدل می سازند؟!
عده ای فرصت طلب، برای هر کالای با ارزش و فاخری، کالای مشابه درست می کنند! هر چه اصالت و ارزش دارد، تقلّبی و بَدَلش را درست کرده و می کنند. مثلا به فکر تولید اسکناس تقلبی هفت هزار تومانی نمی افتند بر خلاف تراول های تقلبی پنجاه هزار تومانی! زیرا این بین اهلش، ارزش و جایگاه دارد ولی آن نَه.
فقط به خاطر تو…
اگه گفتم « من کرمانشاه رو با یک چک می خرم! » معلوم میشه مَبلغ چک به قدری سنگینه که میشه همه ی خونه های کرمانشاه رو خرید!
خدا فرموده: «هستی رو برای بشر و بشر رو برای عبادت آفریدم» پس معلوم میشه باید یه عبادتی روی زمین باشه که به اندازه کل هستی بیارزه! آیا هستی برای مثلا نماز غلط و پر از اشتباه من آفریده شده؟! آیا عبادات من اونقدر خالص، باتوجه و ارزشمند بوده که چنین ارزشی داشته باشه؟!
در آموزش رانندگی، یک ترمز و گازی زیر پای راننده است، یک ترمز و گاز هم زیر پای شما…
در اینکه «نقش و جایگاه امام زمان(علیه السلام) بعد از خدا چگونه است» بلاتشبیه مثل همین مثال است که؛ ضمن اینکه گاز و ترمز دست خداست، اشکالی ندارد که یک گاز و ترمزی هم زیر پای دیگری باشد [که خلیفة الله است]، اینطور نیست که اگر خدا کاری را به کسی بسپارد، دیگر خودش بیکار باشد! و یا که اگر کارها دست خداست، دیگری بیکار بنشیند!
در دعای عهد می گیم: «عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَیْعَةً» یعنی اول باید با امام زمان تعهد کنم، بعد تعهدم را عقد نمایم (یعنی گِرِه بزنم) سپس عَقِدم را تبدیل به بیعت کنم…
مثل اینکه میگن “اینجا رو سنگ فرش کن، بعد موکت و سپس قالی بینداز…” این نشانه ی محکم کاری و کیفیت بهتر است.
برخی فقط پوست و بعضی فقط مغزند! در صورتی که پوست و مغز باید باهم باشند که دانه جوانه زده و سبز بشه…
ولادت امام زمان(علیه السلام) در اندازه ی شکلات و چراغانی که فقط نیست؛ البته اینها پوستِ کار هستند. ولی باید در کنار این شربت و کیک دادن ها، برای شناخت عمیق هم کار بشود.
چرا امام معصوم (در درگاه خدا) گریه و استغفار داره؟ مگر امام گناه میکنه؟!
حجة الاسلام قرائتی:
اگر با چراغ قوه به سالنی تاریک بیایید، فقط چیزهای بزرگ را می بینید، ولی اگر پرژکتور داشته باشید کوچکترین چیزهایی که در سالن وجود دارد را می بینید؛ از آنجایی که ایمان ما ضعف داره، گناه را فقط قتل و دزدی میدانیم، ولی وقتی مثل نور امامت، ایمان قوی شد، خیلی چیزهای دیگر را هم می بینیم.
امام زمان (علیه السلام) این ثِقل ارزشمند، باید در موقعیتِ فرماندهی و حاکمیت کل بشر قرار داشته باشد، با ایشان هم نباید اینگونه رفتار کنیم، چرا که او بسیار ارزشمند و قیمتی تر از آنچیزی است که ما گمان کنیم…
